บทที่ 8 ตอนที่8.ไม่อยากนึกถึงมันอีก

“เกิดอะไรขึ้นยายเอย เล่าให้ป้าฟังเดี๋ยวนี้เลย”คุณพรรณีย์ถามหลานสาว ก่อนจะตวัดสายตาไปมองคนที่เดินตามหลังอรอมลเข้ามาในบ้าน คิมหันต์ยกมือทำความเคารพผู้สูงวัย แต่กลับได้ใบหน้าที่เรียบเฉยของคุณพรรณีย์เป็นคำตอบ

“เข้าบ้านกันเถอะ”

“เอยขอตัวก่อนนะ ขับรถดีๆนะคิม” อรอมลหันมาบอกชายหนุ่ม เมื่อคนเป็นป้าดึงข้อมือให้เดินตามเข้าไปในบ้าน คิมหันต์ยิ้มให้หญิงสาว และทำความเคารพคุณพรรณีย์อีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณพรรณีย์เป็นแบบนี้ ทุกครั้งที่เขามาหาอรอมล คุณพรรณีย์ก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ต้อนรับเขา คิมหันต์รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับอรอมลสักอย่าง หมอจนๆอย่างเขาต้องทำคะแนนอีกเท่าไหร่ ถึงจะถูกใจป้าของเธอ

......................................................................................................................................................

“เล่าให้ป้าฟังเดี๋ยวนี้เลยนะเอย” คุณพรรณีย์คาดคั้นเมื่ออรอมลยังไม่ยอมเล่าอะไรให้นางฟังสักอย่าง

“เอยเหนื่อยแล้วค่ะป้า”

“เอยเรื่องที่เกิดขึ้นมันสำคัญมากนะ เอยจะนิ่งนอนใจไม่ได้ เผื่อท้องขึ้นมาจะได้หาทางป้องกัน”

"คุณป้าคะ เอยกับเขาไม่ได้มีอะไรกันค่ะ"

“แต่คุณพิมพ์บอกกับป้าว่า เขาเห็นกับตาว่าเอยกับคุณอัคนีกอดกันกลม แถมเสื้อผ้าก็ไม่มีติดตัวสักชิ้น มันยังไงกันแน่”อรอมลอยากจะกลอกตาให้กับข้อมูลที่ป้ารู้มา นี่แหละนะที่เขาเรียกว่าปากชาวบ้าน ข้อมูลที่ส่งต่อๆกันมาถูกใส่สีตีไข่จนแทบไม่มีเค้าความจริง

“ถ้าเอยเล่าให้ฟังคุณป้าจะเชื่อเอยไหมคะ” อรอมลถามคนเป็นป้า เพราะสิ่งที่นางรู้มามันเป็นคนละเรื่องกับที่เกิดขึ้น

“ถามได้ป้าก็ต้องเชื่อแกอยู่แล้ว” คุณพรรณีย์ค้อนให้หลานเมื่ออรอมลย้อนถามนาง

“เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่มีอะไรเลยค่ะ คุณอัคนีเขาแค่เข้าห้องน้ำผิด บังเอิญเอยอยู่ในนั้น เราก็แค่ทักทายกันไม่มีอะไรแบบที่คุณป้าพูดหรอกค่ะ”

“แต่คุณพิมพ์...” คำพูดที่เหลือค้างไว้แค่ริมฝีปาก เมื่ออรอมลขัดขึ้น

“ไหนคุณป้าว่าเชื่อเอยไงคะ เอยเหนื่อยแล้วขอตัวก่อนนะคะ” อรอมลตัดบท เมื่อไม่อยากอยู่ตรงนี้นานๆ เธอรู้ดีว่าต่อให้เธออธิบายให้ตาย คุณพรรณีย์ก็เลือกที่จะฟังคนอื่น ดีนะที่พ่อเธอยังไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้นางฟังอีกคน ไม่อย่างนั้นเธอคงโดนซักฟอกจนถึงเช้า

ลับหลังหญิงสาวคุณพรรณีย์ก็หยิบมือถือขึ้นมากดดู รูปที่คุณพิมพ์แขส่งมามันชัดเจนเสียยิ่งกว่าอะไร อรอมลยังจะโกหกอีกหรือ ถึงแม้นางจะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร อรอมลไปรู้จักกับอัคนีตอนไหน แต่ฐานะของเขาก็น่าสนใจไม่น้อย มิหนำซ้ำเขายังเป็นหุ้นส่วนกับอมรพันธ์อีกด้วย คนกันเองทั้งนั้นรู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหาย มือถือเครื่องหรูถูกยกขึ้นมาต่อสาย เมื่อคุณพรรณีย์คิดอะไรได้บางอย่าง คุณอมรน่าจะตอบเรื่องนี้ได้ชัดเจนที่สุด เพราะอยู่ในเหตุการณ์ แถมยังสนิทกับอัคนีอีกด้วย

ร่างบางทิ้งตัวลงบนที่นอนด้วยความเหนื่อยล้า มีหลายอย่างให้เธอคิด นอกจากเรื่องของเธอกับอัคนีแล้ว เรื่องของอมรพันธ์ก็เป็นอีกอย่างที่เธอกลุ้มใจ ทั้งๆที่บอกกับตัวเองว่าอย่าไปสนใจ แต่เมื่อมีเวลาได้คิดเธอจึงได้รู้ว่า ถึงแม้จะเกลียดคุณอมรมากแค่ไหน แต่อมรพันธ์ก็คือเส้นเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงเธอกับครอบครัวมาตลอด เธอแยกมาอยู่กับคุณพรรณีย์ก็จริง แต่รายได้และค่าใช้จ่ายทั้งหมด ก็มาจากเงินที่ได้มาจากที่นั่น อมรพันธ์ก็เป็นของคุณพรรณีย์ครึ่งหนึ่ง ถ้านางรู้ว่าบริษัทที่ร่วมกันก่อตั้งขึ้นมา กำลังจะตกไปอยู่ในมือของคนอื่น นางก็คงเสียใจไม่น้อย เมื่อคิดมาถึงตรงนี้คำพูดของคนบ้านั่นก็ลอยกลับเข้ามาในหู เขาโทษว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นฝีมือเธอกับพ่อ ที่พยายามจะจับเขา เพราะนอกจากเขาจะเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่แล้ว พ่อเธอยังมีหนี้สินที่กู้ยืมเขาอีกมากมาย ที่ผ่านมาอรอุมาคงทำอย่างที่เขาพูดจริงๆ หมอนั่นถึงได้มากล่าวหาเธอ

“บ้าที่สุด ใครได้คนบ้าแบบนั้นเป็นสามี คงซวยไปตลอดชีวิต ขออย่าได้มาพบเจอกันอีกเลย” อรอมลยกมือท่วมหัว เมื่อต้องการให้ผู้ชายคนนั้นออกไปจากชีวิตของเธอ อย่าได้มาพบเจอกันอีก เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็มีเรื่องเกิดขึ้นกับชีวิตเธอมากมาย แถมยังเป็นเรื่องน่าอายอีกด้วย ใบหน้าสวยร้อนขึ้น

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอ สัมผัสของเขายังคงติดอยู่ในความรู้สึก เหมือนมันเพิ่งจะเกิดขึ้น

“บ้าน่าเอย จะไปคิดถึงเขาทำไม” ก่นด่าตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ เมื่อต้องการให้สายน้ำช่วยบรรเทาความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เมื่ออยู่ๆก็คิดถึงสัมผัสของเขาขึ้นมา

กลิ่นน้ำหอมฉุนจัดที่ลอยมาเข้าจมูก ทำให้หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ไม่เข้าใจตัวเองว่าเมื่อก่อนเขาทนกับกลิ่นพวกนี้ได้ยังไงกัน ฉุนจนแสบจมูกไปหมด มือแกร่งยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้น เมื่อร่างอวบอิ่มที่ห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก จนแทบจะปิดบังอะไรไม่มิดก้าวเข้ามาหา โสภิตายิ้มหวานให้เขาแล้วคุกเข่าลงกับพื้น เธอรู้ว่าอัคนีชอบให้ทำแบบไหน ร่างสูงถอยหลังหนึ่งก้าวเมื่อมือของโสภิตาเอื้อมมาที่เข็มขัดของเขา