บทที่ 2 2

ชายหนุ่มยกตัวเธอขึ้นอุ้มขวางอก พาไปวางบนโซฟาตัวใหญ่ ก่อนจะปลดเนกไทออก ตามด้วยกระดุมเสื้อด้านบนที่ถูกปลดลงมาสองสามเม็ด เผยให้เห็นแผงอกกว้างกำยำของคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

“นะ นี่...คุณ ฉัน...” เธอพยายามจะร้องห้าม ก่อนจะชะงักเมื่อเขาหันไปคว้าแก้วทรงสูงซึ่งมีน้ำสีแดงอยู่เกือบครึ่งแก้วบนโต๊ะมาดื่ม แล้วจูบปากเธอ...ส่งแอลกอฮอล์ที่มีกลิ่นองุ่นเข้มข้นเข้ามาในริมฝีปากเธอ และเธอก็เผลอกลืนลงคอโดยอัตโนมัติ...รสชาติซาบซ่านร้อนวาบจากลำคอสู่กระเพาะ หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น เมื่อเขาทำแบบเดิมซ้ำอีกครั้ง...

“ผมต้องการคุณ” เขากระซิบ ขณะอ้าปากงับขอบหูเธอ พ่นลมร้อนใส่ ส่วนมือสาละวนอยู่กับการเลิกเสื้อยืดขึ้นไปไว้เหนือทรวงอก ใช้ปลายนิ้วสะกิดตะขอด้านหน้าของบราเซียร์จนหลุดจากกัน ปลดปล่อยก้อนเนื้อสองก้อนให้เป็นอิสระ

ดอกบัวตูมขนาดกะทัดรัด ไม่ได้เล็กมาก แต่ก็ไม่ได้ใหญ่จนเกินไป ท้าทายสายตาเขา มันเคร่งครัดนิ่มหยุ่นและสู้มือยามที่เขาจับบีบขยำ ปลายยอดแข็งเป็นไตจนเขาอดใจไม่ไหวต้องใช้ปลายลิ้นแตะและเล็มก่อนดูดกลืนอย่างกระหายหิว

นาทีนั้น...หญิงสาวหมดแรงจะต่อต้าน เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสรัญจวน เขาถอดกระโปรงของเธอออก ตามด้วยกางเกงชั้นในที่หลุดพ้นเรียวขา ปลายนิ้วกรีดตามรอยแยกของสงวนส่วนล่าง ก่อนขยี้คลึงเม็ดกระสัน จนเธอเด้งกายบิดเร่า เผลอครางกระเส่าเร่าร้อน เธอเป็นอะไรไปแล้ว...ทำไมถึงต้องการเขา...ต้องการไออุ่น ต้องการอ้อมกอด และต้องการตกเป็นของเขา

นนทิวรรธน์ปลดเข็มขัด ตามด้วยรูดซิบกางเกง จับท่อนเอ็นที่แข็งกร้าวพร้อมเผด็จศึกออกมา รอบลำโคนเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน...ขนาดที่ใหญ่โต ส่วนหัวบานเยิ้มมันวาวด้วยน้ำหล่อลื่นที่หลั่งชโลม ทำให้เธอหายใจติดๆ ขัดๆ

นึกกลัว แต่อยากลองมากกว่า

เขาแนบกายลงมาพร้อมกดส่วนหัวมหึมาเข้าที่ร่องหลืบ ก่อนกระทุ้งดันเข้าไป

“โอ๊ย...! ” ดวงตาคู่สวยเบิกโพลง เจ็บแปลบราวกับร่างกายจะฉีกขาด...ไม่เห็นจะวาบหวามชวนฟินเหมือนที่เคยอ่านในนวนิยายเลย แต่กระนั้นร่างกายของเธอกลับไม่อยากให้เขาถอดถอนตัวออก แม้จะเจ็บ...แสบราวจะปริแยก แต่เธอกลับกอดรัดตัวเขาไว้

ชายหนุ่มจูบเธอซ้ำๆ จูบ...จนเธอเริ่มผ่อนคลาย กุหลาบยอมรับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกผ่านเข้ามา ความเจ็บบรรเทาเบาบาง ความหฤหรรษ์มาแทนที่...เธอหลับตาพริ้ม ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความรัญจวนชวนซ่านหวาม ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายเต้นระรัวราวจะปะทุออกมาข้างนอก ลมหายใจติดๆ ขัดๆ ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือ ปากอิ่มขบเม้มเป็นเส้นตรง

นนทิวรรธน์เร่งจังหวะ จากเนิบช้าเป็นถี่รัวและกระชั้นถี่ยิบ

ปั้กๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องห้อง เต้าทรวงดีดเด้ง ในขณะที่เขาอ้าปากงับปลายยอด ดูดดุน สลับกับใช้มือนวดเฟ้นเคล้นคลึง เธอเผลอส่งเสียงกระเส่าครวญครางจนแทบไม่อยากเชื่อว่านี่จะเป็นเสียงของเธอเอง

เนิ่นนานเกือบชั่วโมง ในที่สุดเขาก็ถอดถอนแก่นกายออกจากตัวเธอ หลังจากที่ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจนหมดทุกหยาดหยดแล้ว เขารูดซิบกางเกง ใส่เข็มขัด พลางปรายตามองร่างระหงที่นอนเปลือยเปล่าบนโซฟา

“เดี๋ยวออกมาคุยด้วย ขอล้างตัวแป๊บหนึ่ง”

เขาเป็นคนรักสะอาด และไม่ชอบให้ตัวเองมีกลิ่นเหงื่อ บวกกับตอนนี้ร่างกายยังคงร้อนผ่าว ทั้งที่เพิ่งเสร็จกามกิจไป เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไรไป สิ่งเดียวที่นึกถึงในยามนี้คือ...น้ำ

ใช่ คงมีเพียงน้ำที่จะดับความร้อนรุ่มให้เขาได้

ร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำ ปดประตูตามหลังเสียงดัง ในขณะที่เทียนหอมค่อยๆ ยันกายลุกนั่ง ร้าวระบมไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงหว่างขา เหมือนมันจะบวมๆ จนรู้สึกได้

เธอยกมือเรียวขึ้นลูบใบหน้า กะพริบตาถี่ๆ

นี่เธอ...เสียตัวแล้วอย่างนั้นเหรอ

เสียให้กับผู้ชายที่เพิ่งเจอหน้าเป็นครั้งแรก

บ้าที่สุด นี่มันอะไรกัน....

จะแจ้งความก็คงไม่ได้ จริงอยู่ที่แรกๆ เธอขัดขืน แต่ต่อมาเธอก็เผลอไผลยินยอมเป็นของเขาเองโดยไร้การต่อต้าน แล้วจะให้แจ้งความได้ยังไงกัน

ช่างน่าอับอายเหลือเกินที่ทำตัวใจง่าย

เธอเรียงลำดับความคิดไม่ถูก มันสับสนวุ่นวาย

เธอต้องถอยไปตั้งหลักก่อน...

เทียนหอมกระวีกระวาดลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว พร้อมใช้มือลูบผมที่ยุ่งเหยิงแบบลวกๆ แล้วรีบเดินแกมวิ่งออกจากห้องท่านประธาน โดยไม่สนใจสายตาของเลขาหน้าห้องที่มองตามเลย