บทที่ 20 20

หญิงสาวสวมสร้อยลงที่คอ ก่อนจะพลิกกายนอนตะแคง มือบางลูบหน้าท้องที่ยังคงแบนราบ

ต้องโทษตัวเอง...เธอเป็นคนเลือกเส้นทางเดินนี้ สุดท้ายเลยท้องไม่มีพ่อ

แต่ไม่เป็นไร...ถึงไม่มีสามี แต่เธอก็จะเป็นแม่ที่ดี เป็นที่พึ่งพาของลูกให้ได้ !

ที่บ้านรดิศไชยนันท์

ฉวีวรรณนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้...