บทที่ 36 36

โมรินมองอย่างเอาเรื่อง ก่อนที่เธอจะรีบโบกแท็กซี่และขึ้นไปนั่งบนรถโดยเร็ว

“โม” พันไมล์ตบประตูรถ อยากให้เธอลงมาคุยกันก่อน

“ไปเลยค่ะลุง ไม่ต้องไปสนใจเขาค่ะ” โมรินสั่งคนขับแท็กซี่ ทำไมพันไมล์แทบเซเมื่อรถออกตัว เขาวิ่งตามเธอไปแต่ไม่ทัน ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักจากใครคนหนึ่ง

“น่าสงสารพี่พันจังเลยน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ