บทที่ 6 6

วารีกำหมัดแน่น เกลียดโมรินจับใจ วันนี้แหละเธอจะทำให้โมรินฉิบหายย่อยยับ ถูกผู้ชายที่รักเกลียดไปจนวันตาย

แรกเริ่มเดิมทีเธอไม่ได้เกลียดหรืออิจฉาอะไรโมรินหรอกนะ แต่หลังจากที่พันไมล์ได้รู้จักกับโมริน เขาก็หันไปสนใจเธอ ความไม่พอใจ ความอิจฉา และอะไรอีกหลายอย่างประดังประเดเข้ามา จากเพื่อนรัก กลายเป็นเพื่อนที่เธอเกลียดชังจับใจ อยากที่จะทำลายโมรินให้จมดิน โทษฐานที่มันไม่เจียมกะลาหัว มายุ่งกับผู้ชายที่เธอหมายตาเอาไว้นานหลายปี

เมื่อพันไมล์ไปถึงบ้านของวารี เธอก็เชิญเขาเข้าไปนั่งคุยกันในห้องนั่งเล่น เรียกให้สาวใช้นำน้ำเย็นๆ มาให้เขาดื่มให้ชื่นใจ ก่อนจะไล่ทุกคนออกไป

“ไหนคลิปล่ะครับน้องรี” คนใจร้อนรีบเอ่ยถาม

“นี่คะพี่พัน เราอยู่กันในห้อง รีเลยลองเลียบๆ เคียงๆ ถาม ว่าโมคิดยังไงกับผู้หญิงที่แย่งสามีคนอื่น แล้วโมก็ตอบออกมาหน้าตาเฉยอย่างไม่แคร์แบบในคลิปเลยค่ะ”

เธอยื่นโทรศัพท์เครื่องนั้นให้แก่พันไมล์ได้ดู หน้าจอปรากฏคลิปแอบถ่ายระหว่างสองสาวที่กำลังสนทนากันอยู่ในห้องนอนของวารี

“เธอคิดยังไงกับผู้หญิงที่แย่งสามีคนอื่นเหรอ” นั่นเป็นประโยคคำถามของวารีที่อยู่ในคลิป วารียืนอยู่หน้าเตียงที่โมรินกำลังนั่งอยู่ เธอมีท่าทีที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน หน้าตาท่าทางของเธอบ่งบอกได้ถึงความไม่แคร์สิ่งใดๆ ในโลก มันดูร้ายกาจแตกต่างจากโมรินผู้น่ารักอ่อนหวานที่เขาเคยรู้จัก

“จะไปแคร์ทำไมว่าเขาจะมีเมียแล้วหรือยังไม่มีเมีย ถ้าเขารักเราจริง เราก็มีแต่ได้กับได้ไม่ใช่เหรอ ที่สำคัญ ถ้าเขาเบื่อเมียแก่ๆ ที่บ้านของเขาแล้ว เราก็มีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ ความรักมันห้ามกันไม่ได้เสียหน่อย ถ้าเขากับเมียของเขาไปกันไม่รอด หรือกำลังจะเลิกรากัน เราก็รอเสียบได้เลย ผู้ชายรวย ๆ ประสบความสำเร็จ แก่หน่อยก็ไม่เป็นไร ขอให้มีเงินเปย์ก็เพียงพอแล้ว”

ประโยคนั้นของโมรินทำให้พันไมล์แทบล้มทั้งยืน เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าหญิงสาวที่เขารักจะมีแนวคิดและทัศนคติแย่ ๆ เช่นนี้ จากความเสียใจกลายเป็นความแค้นใจอย่างที่สุด

มือหนากำโทรศัพท์เครื่องนั้นเอาไว้แน่น ได้สติก็เมื่อได้ยินเสียงของวารีเอ่ยห้ามปรามอย่างตกใจ

“พี่พันคะ จะกำโทรศัพท์ของรีให้แหลกคามือเลยเหรอคะ”

“ขอโทษครับ” เขายื่นโทรศัพท์ส่งคืนให้แก่หญิงสาว

“พี่จะฟังคลิปอื่นๆ อีกไหมคะ รีหลอกถามโมเอาไว้หลายคลิปเลยค่ะ ตอนชวนมาที่บ้าน ว่าโมมีแนวคิดยังไงเรื่องการแย่งผัวแย่งเมียของคนอื่น เขาก็บอกว่าเป็นเรื่องธรรมดาของโลกนี้ ยิ่งถ้าเลขากับเจ้านายมีความใกล้ชิดสัมพันธ์กัน จะพลาดพลั้งเผลอไผลไปบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ เดี๋ยวนี้ชายหญิงมากชู้หลายเมียไม่เห็นแปลกน่ะค่ะ ผู้ชายมีหลายบ้านนี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยค่ะ ถ้าผู้ชายรวย จะแบ่งปันรายได้ให้แก่ผู้หญิงคนอื่นบ้างก็ไม่แปลก เพราะว่าผู้ชายมีน้อยกว่าผู้หญิงค่ะ จะรอขึ้นคานอยู่ทำไม ผู้ชายรวยมาจีบก็ต้องรีบตะครุบเอาไว้สิคะ” วารีได้ทีใส่สีตีไข่เต็มที เหยียดยิ้มสะใจชะมัดที่เห็นสีหน้าของพันไมล์ มันต้องอย่างนี้สิ

สมน้ำหน้าอีโมรินนัก สะใจเหลือเกินที่โดนเกลียดเช่นนี้ เธอไม่ใช่แค่จะเหยียบโมรินให้จมดิน แต่เธอจะกระทืบไม่ให้มันได้ผุดได้เกิดอีกเลย ความเกลียดชังของวารีช่างมากมายมหาศาลนัก ด้วยว่ารักแรงเกลียดแรง เธอมีเพียงแค่มารดาและขาดความอบอุ่นจากบิดา เพราะท่านไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย หลงเมียน้อยจนโงหัวไม่ขึ้น ชอบทุบตีทำร้ายเธอกับมารดาอยู่เนือง ๆ

พอเธอเจอผู้ชายที่ดีอย่างพันไมล์ เธอก็อยากครอบครองเขา ไม่อยากให้ใครมาแย่งมายุ่ง ใครกล้าเข้ามาวุ่นวายกับพันไมล์ มันต้องแหลกกันไปข้างหนึ่ง แต่จะให้เธอร้องโวยวายอาละวาด เข้าไปแย่งชิง ตบตีทำร้ายผู้หญิงคนอื่น เธอก็ไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน เพราะมันเสียศักดิ์ศรี คนอย่างเธอต้องใช้สมองเท่านั้น

“พอเถอะน้องรี พี่ไม่อยากฟังอีกแล้ว แค่นี้พี่ก็กระจ่างใจแล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนยังไง” พันไมล์พูดอย่างเสียใจ

“แล้วพี่พันจะทำยังไงต่อไปคะ” วารีแกล้งเอ่ยถาม สะใจจนอยากจะหัวเราะให้ลั่นบ้าน แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้อย่างเต็มที่

“พี่จะไม่ปล่อยผู้หญิงร้ายกาจที่ร่วมมือกับน้าสาวตัวเองแย่งผัวคนอื่นให้ลอยนวลอย่างแน่นอน น้องรีคอยดูสิ” พันไมล์พูดจบก็ผลุนผลันออกไป

“พี่พันใจเย็นๆ ก่อนนะคะ เขาสองคนคนละคนกัน บางทีถ้าเขารู้ว่าลุงพงศ์เป็นพ่อของพี่ เขาคงห้ามน้ารัตน์ไม่ให้ยุ่งแน่นอนค่ะ แต่เอ๊ะ! เขารู้หรือเปล่าคะ” วารีเอ่ยถาม เหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้ แต่หวังดีประสงค์ร้ายเสียมากกว่า ประโยคนั้นทำให้พันไมล์ชะงัก ทำให้ย้อนคิดไปถึงก่อนหน้านี้

ถึงเขาไม่ได้พาเธอไปหาบิดามารดา แต่มันก็ไม่ยากใช่ไหมที่เธอจะสืบรู้ว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร เธอรู้และอยากที่จะจับเขาเหมือนน้าสาวของเธอที่คิดจะจับบิดาของเขาหรือเปล่า นั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องขบคิดในตอนนี้