บทที่ 72 72

“ก็…อยู่สิคะ” เธอหัวเราะเบา ๆ

“แน่นอนครับ พี่ไม่ไปไหนแล้ว”

เย็นวันหนึ่ง หลังกลับจากพาลูกสาวไปโรงเรียนและทำงานผ่านไปครึ่งวัน

พันไมล์กลับบ้านเร็วกว่าเดิมตั้งใจช่วยอาบน้ำลูกชาย

โมรินเตรียมอ่างน้ำเล็ก ๆ อุณหภูมิกำลังดี

เธอห่อผ้าเช็ดตัวไว้อยู่บนตัก

พันไมล์ยืนอยู่ข้าง ๆ

สีหน้าตื่นเต้นราวกับต้องอาบน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ