บทที่ 73 73

โมรินออกมายืนที่ระเบียง ห้องพักมองเห็นทะเลลาง ๆ ในความมืด มีเพียงแสงไฟจากรีสอร์ตส่องสว่างบริเวณใกล้ ๆ

พันไมล์เดินออกมาตามหลัง เธอได้ยินเสียงประตูเลื่อนเบา ๆ

แล้วก็รู้สึกถึงผ้าคลุมบาง ๆ ที่เขาเอามาคลุมไหล่ให้

“เดี๋ยวไม่สบายครับ ลมแรง”

“ขอบคุณค่ะ”

เขายืนเคียงข้าง มองออกไปทางทะเลสักพัก ก่อนจะหันมา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ