บทที่ 10 แต่งงานกันไหม
<ป๋าธีม>
ผมขับรถพาอิงฟ้ามาเรื่อยๆยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนแต่อยากออกมาข้างนอกแค่นั้นไม่มีอะไร หลังจากผมบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป อิงฟ้าก็ไม่ยอมสบตาผมเลย เล่นเอาผมเกร็งไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอ
"เอ่อ อิงฟ้าอยากไปที่ไหนมั้ย"
"ไม่รู้สิคะ ปกติก็นอนอยู่ที่ห้องไม่ก็เดินห้างค่ะ"
คุยกับผมแต่ตาก้มมองมือตัวเอง เออดีเนาะ หลังจากหม้อไหม้ผมก็ให้ลูกน้องเอารถมาจอดไว้ให้แล้วก็สั่งให้พวกเขาไม่ต้องตามมาผมอยากไปกับอิงฟ้าสองคน ตอนแรกก็ไม่ยอมคงเป็นห่วงความปลอดภัย ผมก็เลยให้ตามห่างๆแต่ไม่ต้องนั่งมาด้วยผมต้องการความเป็นส่วนตัว
"คุยกับพี่มองหน้าพี่ได้มั้ยอิงฟ้า พี่อึดอัดนะที่หนูเป็นแบบนี้"
ผมมันคนตรงๆพูดอ้อมๆแบบชาวบ้านไม่เป็น เข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้แหละผมเองป๋าธีมไง อิงฟ้าค่อยเงยหน้ามองผมแล้วยิ้มแห้งๆ
"พี่ธีมทำให้หนูตกใจอ่ะ ก็หนูไม่ชินนี่นาหนูไม่เคยมีแฟนหนูไม่รู้ต้องทำตัวยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ชาย "
ผมหลุดขำออกมาทันที แค่นี้เนี้ยนะ ถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยเหรอ แล้วถ้าผมพาไปที่บ้าน เปิดตัวกับครอบครัว เปิดตัวกับสังคมเธอจะทำหน้ายังไง
"หนูต้องฝึกไว้สิ อนาคตเป็นนายหญิงของ BEM จะได้ชิน ฝึกไว้ "
อิงฟ้าอ้าปากค้างทันทีก่อนจะรีบโบกมือส่ายหน้าปฏิเสธ
"หนูไม่กล้าคิดแบบนั้นหรอกค่ะ อย่าแกล้งหนูแบบนั้นสิคะแค่นี้หนูก็ตกใจจะแย่"
"แต่พี่พูดจริงนะ พี่จริงจังกับหนูนะ มันเป็นครั้งแรกที่พี่ใจเต้นกับผู้หญิงแบบนี้ปกติพี่มีแต่ผู้หญิงเข้าหาเลยไม่รู้สึกถูกใจใครเป็นพิเศษ พี่ไม่เคยรู้สึกถูกใจใครแบบหนูนะอิงฟ้า พี่คิดว่าหนูเนี้ยแหละที่เหมาะจะเป็นภรรยาพี่ "
อิงฟ้าทำหน้าช็อคไปเลยพูดอะไรไม่ออก ผมพูดอะไรน่าตกใจเหรอทำไมเธอถึงดูตกใจขนาดนั้นกัน
"พะ...พี่ธีม! พูดอะไรออกมาคะ"
"ก็พูดความจริงนี่นา พี่รีบพี่อยากแต่งงานอ่ะ หนูแต่งงานกับพี่มั้ย"
นั้นทำให้อิงฟ้าตกใจกว่าเดิมไปอีก ส่วนผมก็ยังไม่รู้ตัวหรอกว่าพูดอะไรผิด ผมพูดตามความรู้สึกของตัวเองอ่ะ ผมชอบ ผมอยากได้ ผมก็แสดงความบริสุทธิ์ใจว่าผมไม่ได้หลอกเธอไง แต่งงานจดทะเบียนไปเลยเป็นไงพิสูจน์ความจริงใจพอมั้ย
"ไม่ต้องทำหน้าตกใจ หนูตอบพี่มาคำเดียว หนูรู้สึกอะไรกับพี่มั้ย"
<อิงฟ้า>
"ไม่ต้องทำหน้าตกใจ หนูตอบพี่มาคำเดียว หนูรู้สึกอะไรกับพี่มั้ย"
ช็อค! มีเรื่องอะไรที่ช็อคไปกว่านี้อีกมั้ย ไม่จริงๆๆๆ ฉันกำลังฝัน หรือเขากำลังเล่นตลก มันจะเป็นไปได้ยังไงที่คนแบบป๋าธีมจะมาบอกรักฉันจะมาขอฉันแต่งงาน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน
"อิงฟ้าพี่คุยกับหนูอยู่"
"พี่ธีมพอเถอะค่ะ อย่าล้อหนูเล่นแบบนี้เลย มันไม่มีทางเป็นไปได้ พี่ธีมเป็นท่านประธาน BEM เป็นคนรวยล้นฟ้า หนูเป็นแค่เด็กธรรมดาไม่มีครอบครัว ไม่มีอะไรเลย มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ"
เขาหันหน้ามาสบตากับฉัน เขาจับมือฉันแน่นมองสบตากับฉันจนฉันมือสั่นไปหมด
"มันจะเป็นไปได้ ถ้าหนูรู้สึกดีกับพี่ถ้าเราสองคนรักกัน เราสองคนค่อยๆเรียนรู้กันไปก็ได้ไม่เสียหายอะไร พี่จะแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าพี่ไม่ได้หลอกหนูด้วยการแต่งงาน"
ฉันรีบส่ายหน้าทันทีแต่งงานได้ยังไง หลายคนจะต้องว่าให้ฉันเกาะเขากิน ฉันเห็นแก่เงิน อีกอย่างฉันไม่มีอะไรทัดเทียมเขาได้เลย มันรู้สึกแย่นะ
"ไม่ค่ะพี่ธีมตั้งใจฟังหนูพูดนะคะ หนูเป็นคนธรรมดาไม่มีอะไรเลย"
"แต่ว่า"
"ไม่ค่ะฟังหนู ถ้าพี่ธีมถามว่าหนูรู้สึกอะไรกับพี่ธีมมั้ย ค่ะหนูชอบพี่ อาจจะมากกว่าชอบด้วยซ้ำเพราะพี่ดีกับหนูเหลือเกิน แต่หนูไม่สามารถยืนเคียงข้างพี่ธีมได้ มันน่าอาย ถึงพี่จะบอกว่าไม่แคร์และไม่สน แต่ครอบครัวของพี่ล่ะคะเขาจะรับได้เหรอที่ได้ลูกสะใภ้จนๆไม่มีหัวนอนปลายเท้า หนูบอกตรงๆหนูรู้สึกไม่ดีจริงๆ"
เขาฟังที่ฉันพูดอย่างตั้งใจ เขายื่นมือมาลูบผมฉันอย่างแผ่วเบา เราสองคนจอดรถคุยกันข้างถนนเพราะเหมือนคุยยังไงก็ไม่จบแน่ๆ
"ถ้าครอบครัวพี่ยอมรับในตัวหนู หนูจะยอมแต่งงานกับพี่มั้ย"
ฉันเงียบไปไม่รู้จะตอบยังไง มันคิดไม่ออกมันไม่มีทางเลือกให้ฉันเลย
"คือหนู.."
"ไหนบอกถ้าครอบครัวพี่โอเค หนูจะแต่งงานกับพี่ไง"
ฉันว่าเรื่องของเราสองคนมันไวไป เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งแต่จะต้องมาแต่งงานกันทั้งๆที่เราสองคนไม่ได้เรียนรู้กันดี มันเร็วไป
"เราสองคนยังไม่รู้จักกันดีเลยค่ะ อีกอย่างหนูขอเวลาหน่อยได้มั้ยคะ หนูอยากทำตามความฝันของตัวเอง หนูอยากเป็นนักแสดง หนูอยากทำมัน"
ฉันมองสบตากับเขาแววตาแน่วแน่ของฉันทำเอาเขาพูดไม่ออก เขาถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเอาออกมา
"เอางี้นะอิงฟ้า พี่มีทางเลือกให้หนู ถ้าหนูจะต้องเป็นนักแสดงหนูก็จะต้องลาออกจากงาน หนูจะต้องมีเวลาเรียนการแสดง เรียนแอคติ้ง หลายๆอย่างที่หนูจะต้องมีเวลาสูงมาก แล้วหนูจะยอมลาออกจากงานประจำเหรอ เอาหละวันนี้พี่จะพาหนูไปเจอกับคุณแม่พี่ก่อน ถ้าท่านชอบหนู ท่านยอมรับในตัวหนู หนูต้องจดทะเบียนสมรสกับพี่เพื่อเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย ส่วนเรื่องจะเปิดถ้าหนูยังไม่พร้อมเราจะปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน พี่จะปล่อยให้หนูได้ทำตามความฝันของตัวเองพี่จะสนับสนุนความฝันของหนูเอง พี่ไม่อยากเสียเราไปไม่รู้สิทำไมพี่ถึงต้องการแบบนี้ แต่พี่จริงใจกับหนูจริงนะอิงฟ้า"
เขาพูดมาทุกคำอย่างตั้งใจ ไม่มีทีท่าจะหลอกลวงฉันแม้แต่น้อย เป็นภรรยาของท่านประธาน BEM เหมือนตกถังข้าวสารอ่ะชีวิตฉันจะกลายเป็นเจ้าหญิงทันที แต่ฉันอยากจะยืนเคียงข้างเขาได้ก็ต่อเมื่อฉันมีหน้ามีตามากพอที่จะเคียงข้างเขาได้ ไม่ใช่ทีมงานในกองถ่ายที่โชคดีได้รับความรับจากเขาคนนี้
"งั้นลองไปหาคุณแม่ของพี่ธีมดูก็ได้ค่ะ บางทีท่านอาจจะไม่ชอบหนูก็ได้ และถ้ามันเป็นแบบนั้นขึ้นมาพี่ธีมจะทำยังไงต่อไปหละคะ"
ฉันถามเขาไปตามความจริง โอกาสเป็นไปได้ที่คนรวยๆเขาจะไม่ชอบสะใภ้จนๆมีเยอะแยะไป ทุกคนก็ต้องการคนที่มีฐานะทัดเทียมกัน ไม่ใช่ต่างกันราวฟ้ากับเหวแบบนั้น
"ไม่มีทางเป็นแบบนั้น พี่จะพิสูจน์ให้ดูเอง ไปกันเถอะไปบ้านพี่กัน"
"ตอนนี้เลยเหรอคะ หนูยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ"
ฉันร้องทักท้วง เขาวนรถกลับทันที งื้อออแย่แล้วสิฉันไม่ได้แต่งตัวดีๆมาเลย ทำไงดี ......
