บทที่ 40 ยังไงดี...

<อิงฟ้า>

ฉันนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยโดยมีพี่แน็ตตี้นั่งอยู่ข้างๆไม่พูดอะไร เธอดึงผ้าห่มคลุมให้ฉันก่อนจะนั่งลงข้างๆแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ

"พี่ต้องฝากเนื้อฝากตัวกับนายหญิงของ BEM ใช่มั้ย"

พี่แน็ตตี้เอ่ยติดตลกนั้นทำให้ฉันหัวเราะแห้งๆออกมา ไม่ได้ตั้งใจจะปิดแต่ยิ่งคนรู้มากความลับก็จะไม่เป็นความลับอีกต่...