บทที่ 5 ตีบทแตกกระจาย

<ป๋าธีม>

ผมนั่งดูนักแสดง และทีมงานทำงานกันอย่างตั้งใจ ปกติผมไม่เข้ากองละครแน่นอนเพราะมาก็ไม่รู้จะช่วยอะไร มันหน้าที่ของทีมงานและผู้กำกับผมมีหน้าที่แค่ดูตอนมันตัดต่อมาแล้ว แล้วก็อ่านบทละครเรื่องย่อคร่าวๆเท่านั้น เพราะผมมีทีมงานแต่ละหน้าที่อยู่แล้วมันไม่จำเป็น แต่วันนี้อยากมาไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อยากเจออิงฟ้ามั่งอยากมาดูว่าเธอทำงานเป็นยังไงบ้าง แล้วผมซื้ออาหารกลางวันมาให้เธอนั้นแหละแต่กลัวคนอื่นจะว่าลำเอียงผมก็เลยสั่งมามาเลี้ยงทั้งหมดเลย แต่แค่ของอิงฟ้าพิเศษกว่าคนอื่นนิดหน่อย ลูกน้องผมก็ยิ้มไม่หยุดมันจะแซวทำไมนักหนาก็ไม่รู้ ก็คนมันไม่เคยจีบหญิงไงทำได้แค่นี้แหละ

"โอเคแล้วครับน้องบี พักก่อนเลยครับเดี๋ยวขอถ่ายฉากต่อไปก่อน"

"ค่ะพี่ติน"

นางเอกของทางช่องผมชื่อบี นางเอกดาวรุ่งที่กำลังมาแรง ทางช่องกำลังปั้นโดยดังละครฟอร์มยักษ์ให้เล่นเป็นตัวหลัก ผมว่าเธอแสดงเก่งนะก็ถือว่าใช้ได้เลยฐานแฟนคลับก็มีน่าจะอยู่ได้ยาว

"ป๋าธีมคะสวัสดีอีกครั้งนะคะ"

ผมรับไหว้นางเอกของทางช่องยิ้มๆ

"ครับ เป็นยังไงบ้างไหวมั้ย"

"สบายมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้โอกาสบีได้เป็นนางเอกเรื่องนี้ บีจะทำให้เต็มที่เลยค่ะ"

ผมพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะหันไปมองหาคนตัวเล็ก หลังจากทานข้างเสร็จไม่รู้หายไปไหน เห็นผู้ช่วยผมบอกว่าจบนิเทศศาสตร์มา แถมจบการแสดงด้วย แต่มาสมัครในตำแหน่งผู้ช่วยผู้กำกับ จริงๆเธอสวยนะมีเสน่ห์น่าจะไปเป็นนักแสดงมากกว่า

"คุณอิงฟ้าเตรียมฉากอยู่ตรงนั้นครับป๋า"

เหมือนรู้เนาะผู้ช่วยผมเนี้ย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ชี้นิ้วไปยังเต้นท์ตรงนั้น ผมเหลือบสายตามองมันแล้วกระแอมขึ้นมาเบาๆ

"ผมไม่ได้หาเธอซะหน่อย"

"ผมก็นึกว่าหาก็เลยชี้ให้ดูครับ แต่ถ้าป๋าไม่ดูก็ไม่เป็นไร"

ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจแต่ก็เหลือบสายตามองเป็นพักๆ ผมว่าจะนั่งอยู่อีกสักแป๊บต้องไปตรวจงานต่อ อยู่นานไม่ได้งานผมก็มีมากพอสมควร

"พูดมากจังพวกนายเนี้ย"

"ฉากต่อไปนักแสดงอยู่ไหน เป็นฉากที่พระเอกจะต้องไปช่วยคนกำลังจะฆ่าตัวตายแล้วจะเป็นฉากที่นางเอกมาเห็นแล้วประทับใจ ว่าแต่คนที่จะเล่นบทนี้อยู่ที่ไหน"

ผมมองทีมงานมองหน้ากันเลิกลั่น นักแสดงหายหรือไม่ได้เตรียม ทำไมทำหน้ากันแบบนั้น

"พี่ตินค่ะน้องท้องเสียค่ะ ตอนนี้ทีมงานพาไปส่งที่โรงพยาบาลค่ะ เราคงต้องหาคนแทนเพราะฉากนี้เซตไว้หมดแล้วด้วย ทำไงดีคะ"

ผมมองพวกเขาดูว่าจะแก้ปัญหากันยังไง บทไม่ได้สำคัญอะไรมากแต่คนที่จะมาแสดงจะต้องเข้าถึงบทบาท การฆ่าตัวตายมันต้องใช้อารมณ์สูง มันต้องหน่วงและชวนให้คนดูดิ่งลงไปกับอารมณ์ ผมว่าหายากนะนักแสดงบทนี้ พวกเขาจะแก้ปัญหายังไง

"ท่าทางจะมีปัญหาซะแล้วสินะครับ"

ผู้ช่วยผมเอ่ยยิ้มๆ ผมยักไหล่กอดอกดูวิธีการแก้ปัญหาของพวกเขา

"พี่ตินคะ อุปกรณ์พร้อมแล้วค่ะ"

"นักแสดงที่จะเล่นฉากนี้ท้องเสียเข้าโรงพยาบาลด่วน จะเลื่อนก็ไม่ได้เพราะฉากถูกเซตไว้หมดแล้ว แม็คลองหาผู้หญิงที่คล้ายๆน้องที่รับบทมาที หามาด่วนที่สุด"

"ทีมงานเราก็ไม่มีซะด้วยสิ อีกอย่างผู้ชายซะส่วนใหญ่ นักแสดงสมทบก็คงจะไม่คุ้มก็มาแค่ฉากเดียวเองจะตามตอนนี้พวกเขาคงไม่ว่างแน่ๆ"

ผู้ช่วยผมอยู่ๆก็เดินเข้าไปหาผู้กำกับ ลืมแนะนำผู้ช่วยผมมีสองคนนะ ชื่อเจมส์แล้วก็ดรีม คนที่ไปก็คือเจมส์อยู่ๆเข้าไปทำไม

"ลองให้อิงฟ้าแสดงดูมั้ยครับ ประวัติเธอเรียนการแสดงมาผมว่าลองดูก็ได้นะครับ"

ผมอ้าปากค้างอย่างตกใจที่อยู่ๆไอ้เจมส์มันก็ไปเสนออิงฟ้าแสดง ไอ้ดรีมหันมามองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจว่าไอ้เจมส์มันคิดจะทำอะไรกันแน่

"คะ..ครับ อิงฟ้าเหรอครับคุณเจมส์"

"ใช่ ผมว่าเธอเหมาะนะ น่าจะได้"

"เอ่อ คือหนู"

อิงฟ้าเกาหัวอย่างงงๆผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ที่อยู่ๆก็มีคนเสนอให้เธอแสดงแทน

"อิงฟ้าเรียนการแสดงมาเหรอ"

อิงฟ้ามองหน้าผู้กำกับก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"ค่ะ ... เคยเรียนมาค่ะ"

"ดี งั้นลองดูได้มั้ย ช่วยพี่หน่อยแค่ฉากเดียว"

อิงฟ้าพยักหน้าตอบรับก่อนจะถูกทีมงานลากไปแต่งตัว ไอ้เจมส์หันมายิ้มมุมปากให้ผมก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆผม

"ผมทำดีมั้ยครับป๋า"

"ทำดีอะไรนายเนี้ย ให้อิงฟ้าไปแสดงบทฆ่าตัวตายเนี้ยนะ"

ผมถามมันอย่างไม่เข้าใจ คือผมไม่รู้ว่ามันคิดยังไงเอาจริงคือก่อนที่มันจะมาเป็นผู้ช่วยคนสนิทของผมไอ้เจมส์มันเคยเป็นผู้กำกับมาก่อนไง

"ผมว่าเธอมีแววนะครับ หน้าตา บุคลิคภาพ รูปร่างผมว่าเธอเหมาะกับการเป็นนักแสดงมากกว่าทีมงาน เชื่อผมสิป๋าผมเป็นผู้กำกับมาก่อนผมมองไม่พลาด"

มันยิ้มมุมปากเหมือนมั่นใจมาก ผมจะลองเชื่อมันดูก็ได้ไม่เสียหายนี่เนาะอีกอย่างถ้าอิงฟ้าทำได้ดีมันก็ปูทางให้เธอได้เป็นนักแสดงในอนาคต

"ลองดูก็ได้ ..."

"พร้อมมั้ยอิงฟ้า"

ผมมายืนอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ คืออยากจะดูแบบชัดๆเวลาเธออยู่หน้าจอแล้วก็สถานที่จริง ไม่เคยมีใครในที่นี่เห็นเธอแสดงมาก่อนเพราะเธอทำงานตลอด

"พร้อมค่ะ"

"บทอ่านเข้าใจจำได้หมดแล้วใช่ไหม"

"ค่ะผู้กำกับ หนูต้องเดินเหม่อไปบนดาดฟ้าแล้วก็เพ้อออกมาเหมือนคนไม่เหลืออะไรในชีวิต ก่อนจะกระโดดพระเอกจะมาช่วย โอเคค่ะ"

เวลาแค่สิบนาทีเธอกับจำได้ทุกอย่างแถมไม่ซ้อมก่อนด้วย น่าสนใจแหะผู้หญิงคนนี้ ผมมองหน้าไอ้เจมส์ยิ้มไปดูท่าทางน่าจะไล่มันออกไปเป็นผู้กับกับเหมือนเดิมดีกว่ามั้ย

"โอเคถ้าพร้อมงั้น เริ่มเลยนะ"

ทั้งกองถ่ายมีแต่เสียงลมพัดเงียบสงบ ทุกคนลุ้นว่าอิงฟ้าจะเล่นไปในทางไหน เธอเดินออกจากประตูมาด้วยท่าทีที่เหม่อลอยเหมือนคนคิดหนัก เดินมาเรื่อยๆแล้วเธอก็ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาช้าๆ เธอเดินเซไปเรื่อยๆมองท้องฟ้าแล้วร้องไห้ออกมา ดูแล้วมันเจ็บปวดตามไปเลย เธอเดินมาจับที่ระเบียงแล้วร้องไห้ออกมาเหมือนคนจะขาดใจ

"ไม่มีใครรักฉันเลยสักคน ไม่มีใครต้องการฉันเลย ฮึกๆๆ ถ้าฉันตายๆไปซะ อะไรๆก็คงจะดีขึ้น "

เธอกุมหัวใจตัวเองไว้แน่นแล้วร้องไห้ออกมาจนคนดูแทบจะขาดใจแทน บางคนถึงกับร้องไห้ตามอิงฟ้า

"ลาก่อน.... ชีวิตที่บัดซบแบบนี้"

พูดจบเธอก็ค่อยๆจับราวระเบียงดาดฟ้า ก่อนจะก้าวขึ้นไปยืนบนกำแพงกำลังจะโดดตึกฆ่าตัวตาย พระเอกเดินมาเห็นก็วิ่งเข้ามาร้องห้ามเธอ

"เธอ! เธอจะทำอะไร อย่าคิดสั้นแบบนั้นนะลงมาก่อนมันอันตราย"

"อย่ามายุ่งกับหนู ให้หนูตายๆไปซะให้พ้นๆไปจากโลกใบนี้ ไม่มีใครต้องการหนู ไม่มีเลย ฮึกก"

อิงฟ้าร้องไห้ออกมาอย่างกับคนบ้าทำเอาทีมงานอ้าปากค้างไปตามๆกัน

"หนูอยากตาย ฮึกๆๆ หนูไม่อยากอยู่แล้ว"

"อย่าาาาา"

"คัต! ดีมากอิงฟ้า"

แล้วทุกคนก็ลุกขึ้นปรบมือให้เธอกันทุกคน เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะหันมาสบตากับผมพอดี ผมยิ้มให้เธอก่อนจะยกนิ้วให้ ผมมาถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี สำหรับมือใหม่แล้วถ่ายทำฉากที่ยากแบบนี้

เพียงแค่เทคเดียวผ่าน ไม่ธรรมดาจริงบางทีนี่อาจจะเป็นพรสวรรค์ของเธอก็ได้

"เชื่อผมสิครับป๋า ผมตาถึง"