บทที่ 62 งอนเองหายเอง

<อิงฟ้า>

ฉันค่อยขยับตัวบิดไปมาก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ อื้อออ โซฟานี่นาเมื่อคืนนอนไม่หลับบิดไปมาทั้งคืนจนทนไม่ไหวต้องหอบผ้าห่มกับหมอนออกมานอนข้างๆพี่ธีมข้างนอก อายชะมัดงอนเขาเองแล้วก็หายเองซะงั้น ฉันนี่ไม่มีศักดิ์ศรีเอาซะเลย

"ว่าแต่พี่ธีมอยู่ไหนเนี้ย "

ฉันลุกขึ้นก่อนจะไปห้องน้ำล้างหน้าล้างตาแล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ