บทที่ 89 ขอร้อง

ป๋าธีม.....

ผมรีบวิ่งไปอุ้มภรรยาตัวน้อยของผม เมื่ออยู่ๆเธอก็สะบัดหน้ามึนๆพยายามจะลืมตาแต่เหมือนเธอจะไม่ไหว สักพักเธอก็โซเซแทบนั่งไม่ติด ผมรีบวิ่งไปโอบอุ้มเธอไว้ก่อนเพราะตอนนี้ผมเป็นห่วงเธอเหลือเกิน ไม่มีเวลาไปสนใจอย่างอื่นเลย

"อิงฟ้า!!!!!!!!"

ผมไปอุ้มเธอได้ทันเวลาทันทีก่อนที่อิงฟ้าจะล้มลงไปบนพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ