บทที่ 56 แด่มิตรภาพครับ

“หลังจากนั้นผมก็ชอบทำตัวเหมือนกับว่าว่าง...แล้วกลับไปทานข้าวที่คฤหาสน์บ่อยๆ และต้องคอยหลบเลี่ยงสายตาของพ่อกับแม่อยู่ตลอด ท่านทั้งสองรักและหวงน้องพิมมาก ก็ไม่แปลกหรอกครับ...เพราะผมเองก็ทั้งรักและหวงเธอเช่นกัน แต่ที่ทำให้ผมเจ็บปวดที่สุด ก็ตอนที่ต้องสวมบทพี่ชายที่แสนดี มันโคตรจะอึดอัดสุดๆ เลยที่ต้องใช้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ