บทที่ 3 ผัว!

“ต้อมมาถึงไทยเมื่อวันก่อน เพื่อทำธุระด่วนที่เชียงใหม่ พอทำเสร็จก็ว่าจะกลับเข้ากรุงเทพฯ แต่เพราะคิดถึงยาย เลยให้บอดี้การ์ดขับรถมาที่ไร่ ระหว่างทางต้อมหลับไป จึงไม่รู้ว่าบอดี้การ์ดที่มาใหม่ ขับรถเข้าไปในไร่ของพ่อเลี้ยงธนากร พอต้อมตื่นถึงรู้ว่าเข้าไร่ผิด พ่อเลี้ยงกรก็ออกมาหา ต้อมก็เลยขอฝากรถไว้ที่ไร่ของเขา จากนั้นก็เดินลัดเลาะมาทางประตูเล็กระหว่างไร่ แล้วรีบมาที่เรือนใหญ่ พอเข้ามาในห้อง กำลังจะเข้านอน ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ต้อมจึงเดินไปเปิด ก็เห็นน้องแพร...”

“ไม่จริง ” แพรลานนาหน้าซีดกับเรื่องที่อีกฝ่ายบอก

“อย่ามาเถียงนะน้องแพร ” เสกสรรเอ็ดคนที่ขัดจังหวะ ก่อนจะเล่าต่อ

“ต้อมกำลังจะเอ่ยถามว่ามีอะไร แต่ก็ถูกน้องแพรโน้มคอต้อมลงไปจูบ จากนั้นน้องพยายามซุกไซ้ต้อมอย่างหนัก แล้ว...แล้วเราก็เป็นของกันและกันอย่างที่คุณยายเห็นนี่แหละครับ ”

“ไม่จริงค่ะคุณเพียง คุณต้อมโกหก  คุณเพียงก็รู้ว่าน้องแพรไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้น” แพรลานนาปฏิเสธเสียงแข็งกับนิทานที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น

“ทำสิแพร  คุณยายดูที่ต้นคอต้อมสิครับ นี่น้องแพรเป็นคนดูด แล้วเมื่อคืนตอนที่เรามีอะไรกัน น้องแพรยังข่วนหลังต้อมอีก นี่ไงครับ  ต้อมแสบหลังไปหมดเลย ยายต้องจัดการให้ต้อมด้วยนะครับ ” เสกสรรโชว์รอยต่างๆ ให้ผู้เป็นยายดู ก่อนจะเรียกร้องความเสียหาย

“คนบ้า ทำไมต้องใส่ร้ายแพรแบบนี้ ฮือๆๆๆ” แพรลานนาปล่อยโฮออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ เธอไม่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะสร้างเรื่องเก่งได้ขนาดนี้

“นี่ไง  ถ้าเมื่อคืนต้อมอัดคลิปไว้ซะก็สิ้นเรื่อง น้องแพรจะได้ไม่ต้องมานั่งปฏิเสธสิ่งที่ทำ หึ  ทีเมื่อคืนเรียกร้องซะจนพี่ไม่ได้หลับได้นอน  แต่พอตื่นขึ้นมากลับทำเป็นจำอะไรไม่ได้ เฮ้อ...ผู้หญิงสมัยนี้ลืมง่ายจริงๆ นะครับ”

เสกสรรเอ่ยขึ้นเสียงดัง พร้อมกับสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ ทำเอาเพียงดาวกับแพรลานนาที่ร้องไห้อยู่ถึงกับหยุดชะงัก อ้าปากค้างกับการกระทำของชายหนุ่มอย่างมึนๆ งงๆ

“โอ๊ย  จะเป็นลม แม่ดาว  แม่น้ำมนต์  ยังอยู่ข้างนอกไหม ?”      เพียงดาวยกมือขึ้นทาบอกเบาๆ ก่อนจะเรียกสองสาวที่คิดว่าอยู่หน้าห้อง

“อยู่เจ้า  / อยู่ค่ะคุณเพียง” ด้านสองสาวที่แอบฟังการสนทนาอย่างใกล้ชิดติดขอบประตูห้อง พอได้ยินเสียงเรียกจึงเผลอขานรับอย่างลืมตัว

“เข้ามาข้างในนี้หน่อย ” เพียงดาวเอ่ยเสร็จสองสาวก็พากันเปิดประตูห้องเข้ามาทันใด

“เจ้า / ค่ะ” สองสาวที่เข้ามาเอ่ยถามอย่างพร้อมเพรียงแต่ไม่กล้าหันไปมองบนเตียงของเสกสรร

“ตาต้อมไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้าแล้วขึ้นไปพบยายบนห้อง ส่วนน้ำมนต์เธอพาคุณแพรกลับไปที่ห้องอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วตามขึ้นไปที่ห้องฉัน ยายจะรอที่ห้องนะน้องแพร  ส่วนเธอแม่ดาวเรืองมาช่วยพยุงฉันกลับห้องที ” เพียงดาวสั่งการเสร็จก็เดินออกจากห้องไปทันที โดยมีดาวเรืองช่วยประคอง

น้ำมนต์รีบไปหยิบเสื้อคลุมมาส่งให้แพรลานนา หญิงสาวขอบคุณเบาๆ พลางรับมาสวมและผูกเชือก แต่ก่อนจะขยับลงจากเตียงเสกสรรก็ดึงแขนเอาไว้ซะก่อน

“เดี๋ยวก่อนน้องแพร  น้ำมนต์เธอช่วยไปเรียกเจมส์ที่ห้องให้หน่อย บอกว่าอีกสิบห้านาทีให้ขึ้นมาหาฉันบนห้อง แล้วเธอก็ไปรอน้องแพรที่ห้องได้เลย” เสกสรรหันไปบอกน้ำมนต์ที่ก้มหน้าอยู่

“เอ่อ...คุณเสกสรรคะ แต่คุณเพียงบอกว่า...”

ที่ไร่สิรันยากรณ์ทุกคนที่นี่จะเรียกสองหนุ่มเสกสรรกับเพชรดนัยเป็นชื่อภาษาไทยมาแต่ไหนแต่ไรตามคำสั่งของเพียงดาว ถึงแม้สองหนุ่มจะดูเหมือนว่าไม่มีส่วนไหนเหมือนคนไทยเลยก็ตาม แต่ก็พูดไทยได้ชัดเจนทุกคำเลยทีเดียว ที่นี่จึงไม่มีใครเรียกชื่อภาษาอังกฤษของทั้งสองเลย

“ทำตามที่สั่ง ” เสกสรรสั่งเสียงเข้มทำเอาน้ำมนต์ถึงกับสะดุ้งโหยง

“ค่ะ ” น้ำมนต์ตอบรับ ก่อนจะรีบออกจากห้องไป ทั้งที่ไม่อยากทิ้งแพรลานนาแม้แต่น้อย แต่เธอก็เกรงกลัวเสกสรรอยู่ไม่น้อย เพราะเคยได้ยินพวกผู้ใหญ่คุยกันว่าสามีของคุณพราวดารานั้นเป็นมาเฟียทรงอิทธิพลอันดับต้นๆ ของโลก ทำให้คนงานที่นี่ไม่มีใครกล้าขัดใจเสกสรรและเพชรดนัยแม้แต่คนเดียว

“คุณเป็นบ้าอะไร ทำไมต้องสร้างเรื่องบ้าๆ ขึ้น ฉันไปทำอะไรให้ ถึงต้องมาแกล้งกันแบบนี้ ” แพรลานนาถามทันทีเมื่ออยู่ตามลำพังกับอีกฝ่าย

“แพรจ๊ะ พูดกับผัวน่ะ  พูดให้มันเพราะๆ หน่อยสิคะ ต่อไปให้เรียกว่า   พี่ต้อม อ้อ  เมื่อคืนพี่อัดคลิปเอาไว้ แต่ไม่กล้าเปิดให้คุณยายฟัง กลัวท่านจะช็อกเป็นอะไรไปเสียก่อน แต่นี่เห็นแก่ที่เราเป็นของกันและกันแล้ว พี่ต้อมจะเปิดให้ฟังค่ะ” เสกสรรเดินไปหยิบมือถือที่หัวเตียง

แพรลานนายืนนิ่งราวกับถูกสาปไปชั่วกัปชั่วกัลป์กับคำว่า ‘ผัว’  ที่เสกสรรเอ่ยออกมาราวกับเธอและเขาเป็นสามีภรรยากันแล้วจริงๆ

‘อีตาบ้านี่ไม่เข้าใจที่เธอพูดเมื่อกี้หรือไง ถึงได้ทำเหมือนกับว่าคุยกันคนละเรื่อง แล้วยังจะมาเปิดคลิปบ้าคลิปบออะไรอีก’

‘อื้อ...ได้โปรด...อื้อ...ช่วยน้องแพรด้วย’

‘จะให้พี่ช่วยอะไร...หืม...น้องแพร’

‘ได้โปรด...เร็วๆ น้องแพรจะทนไม่ไหวแล้ว’

‘พระเจ้า  สวยอะไรอย่างนี้น้องแพร’

“ไม่จริง ” แพรลานนายกมือขึ้นมาปิดหูอย่างรับไม่ได้

‘ให้ตายสิ  เมื่อกี้มันเสียงเธอชัดๆ แล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงจำอะไรไม่ได้เลย’

เสกสรรยกยิ้มมุมปาก อาศัยจังหวะที่สาวเจ้ากำลังช็อก เดินไปดึงเธอเข้ามากอดรัด แล้วก้มลงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู “จริงๆ แล้วน้องแพรแอบชอบพี่อยู่ใช่ไหมคะ เมื่อคืนถึงได้...”

“ปล่อยนะไอ้คนบ้า  ฉันไม่มีทางชอบผู้ชายสำส่อน  สาธารณะอย่างคุณหรอก” เธอดิ้นและผลักอีกฝ่ายออกจนสุดแรง แต่ก็ไม่เป็นผล

“สาธารณะตรงไหน  เมื่อคืนเราออกจะส่วนตัวกันตั้งหลายครั้ง        จำไม่ได้เหรอคะ ?” เสกสรรเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ‘พระเจ้า  ในชีวิตของเขาไม่เคยต่อปากต่อคำกับผู้หญิงคนไหน แล้วมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย’