บทที่ 5 จะรีบไปหาไอ้หน้าจืดนั่นเหรอ

{เมื่อปีก่อน...เสกสรรพาเพื่อนมาเที่ยวที่ไร่และสังสรรค์กันจนดึก ต่างฝ่ายต่างก็พากันแยกย้ายไปนอน คนที่เมาหนักเดินขึ้นบันไดอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเดินมาที่ห้องนอน แล้วหมุนลูกบิดเข้าไปด้านใน เดินตรงไปยังเตียงและกำลังจะล้มตัวลงนอน แต่ก็สะดุดตาเข้ากับชุดนอนสีฟ้าอ่อนที่ปักชื่อด้วยเส้นไหมสีน้ำเงินเป็นภาษาไทยว่า...แพรลานนา ทำเอาคนที่อยู่ในอาการมึนเมาตาสว่างโร่ขึ้นมาทันใด

“บ้าจริง  นี่เราเข้ามาในห้องยายเด็กนั่นเหรอเนี่ย”

หลังจากที่ตั้งสติได้เสกสรรก็เตรียมจะเดินออกจากห้อง แต่พลันก็ได้ยินน้ำเสียงอันไพเราะดังมาจากห้องน้ำ

‘I make believe  That you are here  It’s the only way I see clear  What have I done  You seem to move on easy’

ชายหนุ่มเดินตรงไปที่ประตูห้องน้ำอย่างไม่รู้สึกตัว มือหนาสั่นนิดๆ ขณะแง้มบานประตูออกอย่างแผ่วเบา ทำให้เห็นแผ่นหลังบางที่เปลือยเปล่า เอวที่เล็กคอดรับกับสะโพกงอนสวยได้รูป และขาที่เรียวงามคู่นั้น ทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะไปทันใด เขายืนชื่นชมเรือนร่างของเธออยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

จนกระทั่งเขากลับไปรัสเซีย ดูไบ อังกฤษ อิตาลี ภาพและเสียงของเธอก็ตามไปหลอกหลอนเขาทุกที่ และมันทำให้เขาไม่สามารถมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนได้อีกเลย ไม่ว่าจะกี่คนต่อกี่คนที่ผ่านมา พวกเธอไม่มีผลต่อการปลดปล่อยความต้องการเลยสักครั้ง}

“ขอเหตุผลสักข้อได้ไหมคะ ว่าทำไมพี่ต้อมถึงทำแบบนี้ หรือถ้าแพรไปทำอะไรให้ไม่พอใจก็บอกมาเลยค่ะ  แพรพร้อมจะขอโทษ ไม่ใช่เอาเรื่องแต่งงานมาล้อเล่นแบบนี้ อีกอย่างพี่ต้อมก็อายุสามสิบกว่าแล้ว ทำไมไม่มองหาผู้หญิงสักคน ที่อายุไล่ๆ กัน แล้วแต่งงานกับเธอคะ” แพรลานนาเสนอทางออก

“พี่แค่อายุสามสิบสี่ยังไม่ได้แก่สักหน่อย น้องแพรอยู่ที่นี่ในฐานะหลานสาวของยายพี่มานาน ไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณที่เลี้ยงดูกันมาเลยเหรอคะ” เสกสรรโมโหจนหน้าแดง กับคำพูดที่เหมือนตอกย้ำว่าตนอายุเยอะ

“แพรจะตอบแทนบุญคุณคุณเพียงแน่ค่ะ  พี่ต้อมไม่ต้องห่วง! ”    หญิงสาวตอบด้วยเสียงสั่นๆ

“งั้นก็แต่งงานกับพี่สิ  ไหนๆ คุณยายก็อยากจะอุ้มหลานอยู่แล้ว ท่านอายุเยอะแล้วนะ ไม่อยากเห็นท่านมีความสุขเหรอน้องแพร ?”

เสกสรรหลอกล่อให้สาวเจ้ายอมคล้อยตาม เขารู้ว่าเธอรักคุณยายของเขาขนาดไหน เขาจะใช้เรื่องนี้ต่อรองกับเธอ

“วิธีตอบแทนบุญคุณมีตั้งหลายวิธี ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับพี่ต้อม แพรก็ตอบแทนท่านได้เหมือนกันค่ะ พี่ต้อมบอกมาเลยว่าต้องการอะไรกันแน่” เธอตอบทันควัน

“ต้องการน้องแพรทำเมียไงคะ ง่ายๆ แค่นี้ยังต้องถามพี่อีกเหรอ อ้อ!  แล้วถ้าน้องแพรไม่แต่ง...พี่จะปล่อยคลิปนี้ลงใน Youtube”

“ก็ถ้าพี่ต้อมไม่อาย...”

“พี่ไม่อาย  อยู่ที่ว่าน้องแพรอยากเป็นที่รู้จักก่อนแต่งงานหรือเปล่าแค่นั้นค่ะ” เสกสรรเริ่มจะหงุดหงิดที่เธอทำให้เขาต้องยกตัวอย่างบ้าๆ มาขู่

แพรลานนานิ่งเงียบพยายามหาทางออกให้ตัวเอง

“ว่าให้มันง่ายๆ หน่อยสิน้องแพร พี่จะถามเราอีกแค่ครั้งเดียวว่าจะแต่งหรือไม่แต่ง ”

“แพรไม่แต่งค่ะ” แพรลานนายืนยันคำเดิม

“ดี  งั้นพี่จะเอาคลิปนี้ให้ยายดู แล้วค่อยอัปลง Youtube ” เสกสรรเอ่ยเสียงดังพร้อมกับโชว์มือถือของตนให้สาวเจ้าดู ‘ให้ตายสิ  นี่เธอปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขายันวินาทีสุดท้ายเลยเหรอวะ’

ปัง!  ร่างสูงเดินออกไปพร้อมกับกระแทกประตูห้องเสียงดังอย่างหัวเสีย แพรลานนามองตามด้วยหัวใจสั่นๆ จากสีหน้าที่ดูจริงจังเมื่อครู่ บ่งบอกว่าอีกฝ่ายจะทำอย่างที่พูดจริงๆ

‘ทำไมไอ้บ้านี่ถึงได้เลวแบบนี้นะ ?’ แพรลานนาต่อว่าในใจอย่างหงุดหงิดก่อนจะรีบวิ่งตามอีกฝ่ายออกไป

แกร๊ก

เพียงดาวหันไปมองคนที่ประตูห้อง ก็เห็นหลานชายตัวดีเดินเข้ามาด้วยสีหน้าตึงเครียด ผิดกับตอนที่ออกไปลิบลับ

“ว่าไงต้อม  ตกลงกันได้หรือยัง ว่าจะเอายังไง ?” คุณหญิงเพียงดาวถาม พลางมองหาเด็กสาวในอุปการะว่าอีกฝ่ายหายไปไหน

“ต้อมว่า...คลิปนี้จะอธิบายทุกอย่างที่ยายอยากรู้ครับ” เสกสรรเอ่ยเสียงดังพร้อมกับชูมือถือขึ้นเตรียมจะส่งให้ผู้เป็นยาย

“อย่านะพี่ต้อม ” แพรลานนาเอ่ยขัดเสียงดังอย่างหวาดกลัว

“มีอะไรอย่างนั้นเหรอน้องแพร” เพียงดาวหันไปถามคนที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาอย่างสงสัย

“คือแพร...แพร” แพรลานนาอึกอัก ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร พลางชำเลืองมองคนที่ชูมือถือขึ้นอย่างโกรธเคือง

“เราสองคนตกลงจะแต่งงานกันน่ะครับ” เสกสรรเอ่ยด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีที่เห็นอาการดิ้นพล่านของสาวเจ้า ‘รู้งี้ใช้มุกนี้ขู่ตั้งแต่แรกแล้ว ไม่น่าใช้ไม้อ่อนเลย เสียเวลาจริงๆ’

“ต้อมกับน้องแพรจะแต่งงานกันอย่างนั้นเหรอลูก โอ๊ย  ยายดีใจจริงๆ ” เพียงดาวดีใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะเคยแอบหวังว่าจะให้ทั้งสองแต่งงานกัน

“จริงสิครับยาย  ไม่เชื่อลองถามน้องแพรดูสิครับ ” เสกสรรเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหันไปฉีกยิ้มหวานอย่างชอบใจให้คนที่กำลังน้ำตาเอ่อล้น

“อ้าว  น้องแพรร้องไห้ทำไมลูก ” เพียงดาวหันมามองสาวเจ้าก็ตกใจที่เห็นว่าอีกฝ่ายมีน้ำตานองหน้า

เสกสรรรีบเก็บมือถือใส่ในกระเป๋ากางเกง แล้วดึงหญิงสาวเข้ามากอดปลอบพลางลูบหลังให้เธอเบาๆ อย่างอ่อนโยน เพียงดาวมองแล้วถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างดีใจที่เห็นหนุ่มสาวรักกัน

“น้องแพรเธอดีใจน่ะครับที่เรากำลังจะแต่งงานกัน จริงไหมคะคนดี”

“ฮือๆๆ” แพรลานนาร้องไห้เสียงดังอย่างไม่อาย กับสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าหยิบยื่นให้

“โถๆ แม่คุณ” เพียงดาวปลอบอย่างเอ็นดู

“คุณเพียง ” แพรลานนาที่เหมือนน้ำท่วมปากยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม กับสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เสกสรรยิ้มจนปากแทบฉีกถึงใบหู เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่คาดการณ์เอาไว้ ‘พระเจ้า  อะไรจะง่ายขนาดนี้วะ’

ก๊อกๆ

“เข้ามา” เพียงดาวอนุญาตหลังจากได้ยินเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

“คุณเพียงเจ้า คุณหญิงนวลจันทร์กับหลานชายเปิ้ลมาแล้วเจ้า

ดาวเรืองเปิดประตูเข้ามาในห้อง เห็นเสกสรรยืนกอดแพรลานนาอยู่ก็ตกใจ รีบก้มลงมองที่พื้นห้องอย่างอายๆ

‘หึ  มากันแล้วสินะ เดี๋ยวได้สนุกแน่ ’ เสกสรรยกยิ้มเหยียดๆ พลางรับรู้ถึงการหยุดสะอื้นของคนในอ้อมกอด

“อาหารพร้อมหรือยัง” เพียงดาวเช็กความพร้อม

“พร้อมแล้วเจ้า” ดาวเรืองตอบเสียงสั่นๆ

“งั้นเชิญแขกไปที่ห้องอาหารเลยแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะตามลงไป”

“เจ้า ” เด็กสาวรับคำก่อนจะรีบออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

“ต้อมเดี๋ยวลงไปทานอาหารกับแขกของยายข้างล่าง ส่วนน้องแพรล้างหน้าล้างตาก่อนค่อยลงไปพร้อมพี่เขานะลูก” เพียงดาวเอ่ยจบก็รีบเดินตามสาวใช้ลงไปที่ห้องรับแขกชั้นล่าง

“ปล่อย ” แพรลานนารีบผลักร่างสูงออกทันทีที่เพียงดาวออกไป

“ทำไม  จะรีบไปหาไอ้หน้าจืดนั่นเหรอ ” เสกสรรเอ่ยอย่างไม่พอใจ