บทที่ 20 ของของเราไม่ใช่ของเรา

“เท่ากับข้าต้องรอถึง12ปีเต็มทีเดียวกว่าจะกลับบ้านได้”

” เจ้าต้องใช้ชีวิตที่นี่ ปรับตัวแล้วระแวดระวังภัยอย่าให้เกิดเหตุการณ์เหมือนวันนี้อีกเป็นอันขาด ถือว่าเป็นบทเรียนหากเจ้ายังอยากกลับไปที่นั่นต้องอยู่ให้ได้อยู่ให้เป็นไม่มีใครช่วยได้นอกจากตัวเจ้าเอง....แพรวา”

คำพูดยังคงวนเวียนอยู่ในหัวทีที่จาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ