บทที่ 121 ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงาม (100%)

“รอให้แต่งกันก่อนไม่ได้เหรอคะ”

ไม่ว่าเปล่าฝ่ามือเรียวเคลื่อนเข้าหยอกเย้าหน้าอกแบนราบ แล้วไล้ไปมาเบาๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้คนถูกกระทำเกือบหลุดคำราม เขาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือกลมกลึง แล้วยิ้มพราวใส่ตาเธอ

“นั่นมันแน่อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ขออุ่นเตียงก่อนนะเด็กดี”

ขาดคำพ่อหนุ่มคลั่งรักก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ก้มลง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ