บทที่ 15 ความทรงจำของร่างเดิม 2

นางไม่ถนัดเขียนพู่กัน แต่ยังดีที่ภาษาที่นี่เหมือนที่นางจากมา เพียงแค่ระมัดระวังในการเขียนหน่อยหมึกก็ไม่กระจายไปทั่ว นางเริ่มสอนให้เด็ก ๆ เขียนชื่อตัวเอง

ฟางเหนียงอมยิ้ม เมื่อเห็นเด็กน้อยทั้งสองพยายามจับแขนเสื้อตัวเองไม่ให้เลอะหมึก แต่ระวังแค่ไหนเด็กแค่สี่ขวบก็ยังทำให้มีรอยเปื้อนบ้าง พวกเขาหน้าเส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ