บทที่ 40 มีหยกนั้นไม่ผิด แต่ผิดที่ไม่อาจรักษาไว้ได้ 1

ฟางเหนียงพยายามหลอกล่อชวนคุยให้เด็กน้อยลืมเรื่องที่ไม่ดีไป ดวงตากลมโตของทั้งคู่มองนางเงียบ ๆ ก่อนจะก้มกินข้าวอย่างชื่อฟัง ทว่าดวงตาสองคู่นั้นกลับหันไปมองรอบตัวอย่างหวาดระแวง ฟางเหนียงไม่ได้เร่งรีบ โลกนี้มีผู้คนหลากหลายประเภทนางจะค่อย ๆ สอนให้พวกเขารู้จักโลกภายนอกมากขึ้นจะได้รู้จักระวังตัว

“ลองชิมปู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ