บทที่ 41 มีหยกนั้นไม่ผิด แต่ผิดที่ไม่อาจรักษาไว้ได้ 2

“ปะ แม่จะพาพวกเจ้าไปเลือกซื้อลูกหมู”

ฟางเหนียงเอ่ยบอกเด็ก ๆ หลังจากจ่ายเงินในร้านนี้ไปร้อยกว่าตำลึงเงิน เนื่องจากของใช้เหล่านี้ไม่ใช่เหล็กเนื้อดี จึงทำให้ราคาไม่แพงมากนัก แต่สำหรับชาวบ้านธรรมดานับว่าราคาแพงมากแล้ว

“พวกเราจะเลี้ยงหมูกันหรือขอรับ”

ฟางเหรินเอ่ยถามดวงตาเป็นประกาย พลางคิดว่าต่อไปนี...