บทที่ 42 มีหยกนั้นไม่ผิด แต่ผิดที่ไม่อาจรักษาไว้ได้ 3

เคร้ง เคร้ง เคร้ง!!!

ฉัวะ!!!

เปรี๊ยง!

สามร่างพัวพันกันอย่างรวดเร็ว และเพียงไม่นานร่างบุรุษทั้งสองก็ถอยห่างออกไป ดวงตามีความตื่นตระหนกตกใจ ความกดดันและไอสังหารที่ส่งมาทำให้พวกเขาขยับตัวอย่างยากลำบาก และนั่นทำให้พวกเขาพลาดพลั้งหลายครั้งจนตอนนี้บาดแผลเริ่มเต็มร่างกาย ทว่าแม้มีบาดแผลหลายแห่งแต่ก็เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ