บทที่ 105 อะไรก็สีชมพู

ขุนน้ำ (เล่าเรื่อง)

“เออ ยังไงอย่าให้มันนานเกินไป เพราะเพื่อนกูมันจะไม่ไหวแล้ว นี่ข้าวปลากินน้อยมาก ถามอะไรก็เงียบ เห็นมันเป็นแบบนี้ไม่สบายใจเลยว่ะ” โฮมเป็นห่วงทิวา บางครั้ง มันแวะมานอนที่หอใน.เพื่อดูแลคนตัวโตที่ผอมลงไปจนผิดหูผิดตา

“ขอบใจที่มึงดูแลมัน กูเชื่อว่าทิวามันเป็นคนเก่ง สักวันมันคงทำใจเรื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ