บทที่ 15 ความผิดพลาดของคนขี้หึง (2)

ทิวา (เล่าเรื่อง)

เป็นตอนนั้นที่ผมอยากรั้งตัวมันไว้จับใจ แต่มือไม้ผมไม่ยอมทำตามสมองสั่ง มีแต่ปากเท่านั้นที่ขยับไหว และเอ่ยออกไปว่า ‘อยู่กับกู ไอ้ขุน ห้ามมึงไปไหนทั้งนั้น’ ทว่า น้ำเสียงผมไม่หลุดพ้นออกจากริมฝีปาก

“แล้วเพื่อนตัวโตเนี่ยไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ เอ่อ...น้อง...”

ทรงกลดยิ้มทั้งดวงตาและปาก ท่...