บทที่ 39 บทของคนแอบรัก

ข้าวปั้น (เล่าเรื่อง)

“ละ แล้วเป็นเชี่ยไรถึงมากอดเรา ตัวแม่งโคตรเหนียว ปล่อยสิ ไอ้สัดโฮม!”

ผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว ช่วยไม่ได้ที่ภาพในห้องเมื่อครู่ตามมาหลอกหลอนผมอีกจึงแสดงอาการและถ้อยคำรุนแรงต่ออีกฝ่าย

“ถ้ากูปล่อย มึงสัญญาไหมว่าจะไม่วิ่งหนี”

ผมทำถลึงตาใส่มัน ผมนี่นะวิ่งหนี ผมไม่ใช่คนผิดโว้ย แค่ไม่สา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ