บทที่ 52 ครั้งแรกก็ต้องเจ็บ

ทิวา (เล่าเรื่อง)

ผมบอกมันและเตรียมก้าวหนี แต่ขุนน้ำยังเดินวนไปมาแล้วร้องขอความช่วยเหลือจากผม

“หาผ้าเช็ดตัวให้ทีดิ”

ผมส่ายหน้าระอาคนที่ไม่รู้ตัวว่าผมต้องข่มใจมากแค่ไหน พอผมได้ผ้าเช็ดตัวมาอยู่ในมือ ขุนน้ำก็โผเข้ามาหาผม เป็นวินาทีที่ผมตั้งตัวไม่ทันและร่างกายขุนน้ำร้อนเหมือนคนเป็นไข้ แก้มมันแต้มสีแด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ