บทที่ 65 สั่นเครือ

“ฮูหยินน้อย...” น้ำเสียงนางสั่นเครือ ดวงตาเอ่อคลอ สงสารนายหญิงของตัวเองจับใจ

“เจ้าอย่าทำเหมือนข้าน่าสงสารได้หรือไม่” หลี่จื่อเหยาหันกลับมามองหน้าคนสนิท “ท่านพี่ยังไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อข้า เจ้าจะให้ข้าร้องไห้โวยวายหรือ”

“บ่าวขออภัยเจ้าค่ะ” เสี่ยวจูก้มหน้า ย่อกายสำนึกผิด ดูแล้วก็ให้นึกสงสาร

หลี่จื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ