บทที่ 102

มุมมองของวินเซนต์

ผมแทบไม่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์กระหึ่มเบาๆ ขณะที่รีดกับผมขับรถมาจอดหน้าบ้านของเอ็มม่า

หัวสมองผมแล่นวุ่นวาย เร็วยิ่งกว่าล้อรถที่หมุนอยู่ใต้พวกเราเสียอีก โซเฟียควรจะมาถึงที่นี่แล้ว ปลอดภัยอยู่กับเอ็มม่า แต่เธอก็ยังไม่มา แล้วก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอหายหัวไปไหน!

ผมก้าวออกจากร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ