บทที่ 106

มุมมองของโซเฟีย

ฉันครางเสียงดัง ทิ้งตัวลงนอนแผ่บนโซฟาเก่าๆ โทรมๆ ที่ตั้งอยู่กลางห้องใต้ดินอันเย็นเฉียบและแข็งกระด้าง

เท่าที่เห็น ไม่มีอะไรในนี้เลยจริงๆ ที่จะช่วยให้ฉันออกไปได้ ไม่มีอะไรดีๆ พอจะใช้ป้องกันตัวได้ด้วยซ้ำ

ราวกับว่าแอชตันได้คิดแผนการทั้งหมดนี้มาอย่างรอบคอบจนถึงที่สุดแล้ว พิสู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ