บทที่ 116

มุมมองของวินเซนต์

กำแพงห้องขังที่เย็นชื้นดูเหมือนจะโอบล้อมเข้ามาจนอึดอัด ทำให้ผมคิดอะไรไม่ค่อยออก

อะดรีนาลีนที่เคยพลุ่งพล่านตอนเกิดความโกลาหลได้หมดไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงร่างกายที่ปวดร้าวและความคิดฟุ้งซ่านที่ไม่ยอมหยุดนิ่ง

ภาพร่างอาบเลือดของแดริลฉายวาบขึ้นมาในหัวซ้ำๆ ลมหายใจหอบหนักและสติที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ