บทที่ 135

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จ้องชื่อ "พ่อ" ที่กะพริบบนหน้าจอ พยายามข่มความรู้สึกอยากจะแค่นหัวเราะออกมา เขาแทบไม่เคยสมควรกับคำเรียกนั้นเลย...

เหลือบมองโซเฟีย ผมเห็นเธอเกร็งตัวเล็กน้อย นิ้วมือบีบแก้วกาแฟแน่นขึ้นขณะที่เธอหวาดหวั่นที่จะรู้มากขึ้นว่าทำไมพี่ชายของเธอถึงมานั่งอยู่ในบ้านของผมตอนนี้...

ด้วยการถอน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ