บทที่ 138

มุมมองของวินเซนต์

ผมเดินมาได้ครึ่งทางเดินแล้ว หัวสมองยังคงหมุนคว้างด้วยภาระหนักอึ้งจากทุกสิ่งที่พ่อเพิ่งแจกแจงให้ฟัง เมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นขึ้นมา

ผมหยิบมันออกมา เห็นชื่อของรีดปรากฏวาบขึ้นบนหน้าจอ จังหวะการโทรมาของเขานี่มันช่างดีเหลือเกิน — หรืออาจจะแย่กว่าเดิมกันแน่?

"รีด" ผมร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ