บทที่ 16

ออดสุดท้ายของวันดังขึ้น เป็นสัญญาณสิ้นสุดวันเรียนที่รู้สึกเหมือนยาวนานที่สุดในชีวิตฉัน

ฉันเก็บข้าวของ สะพายเป้เก่าๆ ขึ้นบ่า แล้วเดินออกจากอาคาร ดีใจที่ได้หลุดพ้นจากบรรยากาศอึดอัดและสายตาคอยจับผิดของยัยตัวแสบที่คอยแกล้งตอนถูกกักบริเวณ

ถึงอย่างนั้น ฉันก็ต้องขอบคุณวินเซนต์อยู่เหมือนกันที่ทำให้ยัยเด็ก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ