บทที่ 70

ผมทรุดตัวลงนั่งในห้องนั่งเล่น กดรีโมตเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยเปื่อย – ไม่ได้สนใจอะไรบนหน้าจอเลย จิตใจล่องลอยเหมือนอยู่ในภวังค์

สองชั่วโมงแล้วนับตั้งแต่เรื่องวุ่นวายคราวนั้น และห้องก็ยังเหม็นกลิ่นน้ำยาฟอกขาวแรงๆ หลังจากคนทำความสะอาดรีบมาจัดการกับอ้วกของโซเฟีย

ไม่นานแดริลก็เดินเข้ามาในห้อง ถือถุงถั่ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ