บทที่ 71

ฉันครางเสียงดัง บิดตัวไปมาในผ้าปูที่นอนก่อนจะเหยียดแขนออก - เพียงแต่ต้องนิ่วหน้าและลืมตาโพลงเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดรุนแรงแล่นแปล๊บขึ้นมาทางซี่โครง

ฉันลุกขึ้นนั่ง มองไปรอบห้องอย่างตื่นตระหนก ก่อนสายตาจะหยุดลงเมื่อเห็นแดริล เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียง กำลังขยี้ตาที่บวมเป่งและยืดตัวตรง

“อรุณสวัสด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ