บทที่ 77

มุมมองของวินเซนต์

ผมรู้ว่าเธอคงจะหิว เพราะเมื่อคืนหลังจากกลับจากสปาเธอก็สลบเหมือดไปแทบจะทันที ผมจึงจองโต๊ะอาหารกลางวันที่ร้านแนะนำจากพนักงานคอนเซียร์จชั้นล่าง คนที่ช่วยเรียกแท็กซี่ให้เราด้วย

"คิดเกมใหม่ๆ ออกหรือยังคะ" น้ำเสียงขี้เล่นของโซเฟียดังเข้าหูขณะที่เรารอรถอยู่ข้างหน้า เธอกอดแขนผม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ