บทที่ 80

มุมมองของดารีล

"ยังหงุดหงิดอยู่สินะ?" รี้ดเป็นคนแรกที่ทักผมขณะที่เรานั่งอยู่บนอัฒจันทร์ เอ็มม่ากำลังรีบเดินข้ามสนามตรงมาหาเรา

ผมเหลือบมองมันอย่างขวางๆ รู้ดีว่านี่แหละคือความถนัดของมัน - กวนตีนชาวบ้าน - ขณะที่เอ็มม่าเริ่มปีนบันไดขึ้นมาหาเรา

"มีอะไรเหรอ ทำไมออกมาจากห้องเรียนล่ะ?" รี้ดถามเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ