บทที่ 82

มุมมองของวินเซนต์

ผมทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาข้างหน้าต่าง ฉีกซองจดหมายสีขาวด้านบนออก แล้วไม่รอช้ารีบเทสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา

ผมเทมันลงบนโต๊ะกาแฟตรงหน้า กวาดสายตามองทุกอย่างที่ร่วงหล่นลงมา

"เชี่ยไรวะเนี่ย?!" ผมอุทานออกมาดังๆ ใช้เวลาครู่หนึ่งเกลี่ยทุกอย่างออกตรงหน้าเพื่อให้มองได้ชัดขึ้น

นี่มัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ