บทที่ 33 ช็อกการี

‘มีธุระอะไร’

‘น้าจำฉันได้’

เธอถามแต่พรานบุญตาไม่ตอบกลับก้มหน้าก้มตาเหลาไม้ไผ่เส้นเล็กในมือต่อ จนเธอต้องสั่งให้มาลัยเอาผ้ามาปูทับตอไม้ที่นำมาทำเก้าอี้นั่ง เพราะเธอไม่อยากให้ชุดสวยต้องเปื้อนคราบดินคราบเชื้อราที่เกาะกินไม้ และไม่วายจะสั่งให้มาลัยไปเดินอยู่ไกลๆ

‘ลูกของน้าอยู่มั้ย’ นั่นคือสิ่งที่ต้องก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ