บทที่ 36 ฆาตกรลอยนวล

“เสียใจค่ะคุณชาย เราไม่มีอะไรต้องตกลงกัน มันจบแล้ว”

“หมายความว่ายังไง”

“ฉันจะไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้ และถึงคุณชายให้นายใบ้ขังฉันไว้ในห้อง ก็ห้ามฉันไม่ได้”

“อย่าบอกนะว่าเธอจะปีนหน้าต่างออกไปน่ะ”

วรรณรดาขมวดคิ้วไรฟันขบริมฝีปากล่างอย่างขัดใจ เพราะเขารู้ทัน

“ทางไหนออกได้ก็ออกค่ะ ไม่มีใครจะห้ามฉันได้”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ