บทที่ 45 แค่เรารักกัน

“คุณชาย... อื้อ... คุณชาย...”

“ครับ... อืม... ครับ... รดาจ๋า... โอว...”

“ขา... คุณชายขา... คุณชาย... คุณชายขา...”

“จ๋า... จ๋ารดา... จ๋า... โอว... โอว...”

เสียงครวญครางกระเส่าของคุณชายธีรดนย์บวกกับแรงขับเคลื่อนจากเบื้องล่างส่งให้วรรณรดาถลาบินขึ้นสู่สวรรค์พร้อมกับเสียงกรีดร้องแว่วหวาน ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ