บทที่ 43

"ตาบื้อเอ๊ย!"

สุนิษากระทืบเท้าด้วยความโมโห ก่อนจะยื่นมือไปรับของเหล่านั้นมาทันที

"ของพวกนี้เรารับไว้! แล้วก็รับคำขอโทษของพวกคุณด้วย!"

พอพูดจบ เธอก็มองดูของเหล่านั้นด้วยแววตาที่เป็นประกาย

ถ้าเอาไวน์ลาฟิตขวดนี้ไปประมูลขายในตลาด อย่างน้อยๆ ก็น่าจะได้สักสองแสนดอลลาร์!

นี่มันเป็นเงินก้อนโตเลยนะเนี่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ