บทที่ 55 55

“นี่ห้องของผม ผมจะยืนตรงไหนก็ได้” เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ขณะที่หญิงสาวพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อระงับความโกรธไม่ให้ระเบิดตอนนี้

“ถ้าคุณยังพอมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่บ้าง กรุณาออกไปจากห้องสักห้านาทีด้วยค่ะ”

ชายหนุ่มหน้าหงิก ก่อนจะยื่นคำขาด “ผมให้เวลาคุณห้านาทีนะ” พูดจบก็เดินดุ่มออกจากห้องไป

ปลอบขว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ