บทที่ 104

ฉันไม่รู้เลยว่าวันที่เหลือกับคืนนี้จะเป็นยังไงต่อไป

หลังจากเสียงหัวเราะของเราจางหายไป ความเงียบก็เข้ามาแทนที่ในห้องอีกครั้ง ความเงียบอันน่าอึดอัดนั่นทำให้ฉันได้แต่นอนจ้องเพดานอยู่ข้างๆ เขา ไม่นานเขาก็ดึงฉันขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ ทำให้ฉันซุกซบอยู่กับอกของเขา ฉันไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหนขณะสูดดมกลิ่นหอม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ