บทที่ 100 บทที่ 100

“อย่างนั้นเหรอคะ” เธอตอบเบาๆ สีหน้าเจื่อนลงไปเล็กน้อย อยากจะพูดอยากจะถามมากกว่านั้นแต่ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ก็เลยได้แต่ปล่อยให้หัวใจเจ็บแปลบๆ กับความคิดเช่นนั้น ละอองฝนได้แต่เอ็ดตัวเอง ทำไมแต่ก่อนไม่เคยจะคิดมากหรือหึงหวงเขาแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่พอรู้ตัวว่ารักเขาและเขาเองก็พร่ำบอกรักอยู่ทุกวันมันก็เลยอดคิดอ...