บทที่ 16 บทที่ 16

“คุณเมสัน!” เสียงหวานอุทานอย่างตกใจเมื่อรู้ตัวว่าคนที่ตัวเองชนเป็นใคร แต่นั่นไม่มากเท่ากับที่เธอกำลังถูกเขากอดอยู่ตอนนี้

“ทำไมจะต้องตกอกตกใจขนาดนั้น ฉันเป็นฆาตกรโรคจิตหรือไง”

ชายหนุ่มถามเสียงห้วนแกมดุแต่แฝงไว้ด้วยความหงุดหงิดอยู่ในที ทั้งหงุดหงิดละอองฝนและหงุดหงิดตัวเองที่พอได้กอดร่างนุ่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ