บทที่ 46 บทที่ 46

“ดิฉันอยากให้คุณปล่อยค่ะ...กรุณาเถอะนะคะ...” ละอองฝนเอ่ยอย่างสะท้านสะเทิ้น

“ฉันชอบฟังคำว่า ‘ได้โปรด’ ของเธอมากกว่าละอองฝน”

เสียงห้าวดุกระซิบพร่าข้างหู มือขวาละจากเอวเล็กขึ้นมากอบกุมทรวงสาวอวบอิ่ม ในขณะที่มือซ้ายเลื่อนลงไปกางประกบบนต้นขาขาวเนียน ปลายจมูกซุกไซ้ไปตามซอกคอที่หอมละมุน สาวน้อยสะท้านวาบ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ