บทที่ 32 บทที่ 32 สวีเย่ว์หลินร่ายรำ

วันเวลาล่วงเลยจนเข้าสู่วันที่สาม หลัวม่อเยียนก็ตัดสินใจได้แล้ว ดวงตาคมฉายแววเจ็บปวดอย่างไม่ปิดบัง ยามนี้เขาคงทำได้เพียงเท่านี้ คงจะต้องละทิ้งนางเพื่อไท่หยาง หากเขากับนางยังมีวาสนาต่อกัน เช่นนั้นชาติหน้าก็ขอให้เกิดมาร่วมเรียงเคียงหมอนเป็นสามีภรรยากันอีก

พระอาทิตย์เคลื่อนคล้อยลงต่ำจนเข้าสู่ห้วงแห่งรั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ