บทที่ 17 17
“ดีค่ะ เราเป็นแฟนกันแล้วนะคะ” เธอเท้าคางมองเขาตาหวาน
“ไม่ใช่แฟนครับ”
“อ้าวทำไมล่ะคะ” คนถามกลับทำหน้างง
“แบบนี้เป็นผัวเมียแล้วละครับ” เขาเท้าคางมองสบตาเธอกลับไป
“อาหมอน่ะ” เธอตีเขาอย่างเขินๆ
“เรียนจบอาจะไปสู่ขอนะครับ แต่ตอนนั้นอาคงจะสี่สิบกว่าเข้าไปแล้วไม่รู้จะโดนว่าที่พ่อตายิงหัวให้หรือเปล่า” เขากับเธออายุห่างกันมากจริงๆ
“อาหมอกลัวคุณพ่อเหรอคะ” เธอเอ่ยถามอย่างสนใจ เขารีบส่ายหน้าไปมาก่อนจะตอบเสียงนุ่ม
“เกรงใจมากกว่าครับ อานับถือพ่อแม่ของหยาเพราะท่านเป็นคนดี” บิดามารดาของมาหยาเป็นคนดีและมีน้ำใจคนหนึ่ง จะทำอะไรเขาจึงพยายามคิดให้ดีเสียก่อน แต่เรื่องมาหยามันตกกระไดพลอยโจนไปเสียแล้ว ตอนนี้แก้ไขอะไรไม่ได้ สิ่งที่ต้องทำคือทำตอนนี้ให้ดีที่สุด
“เราอยู่ที่นี่อีกหนึ่งสัปดาห์อาหมออย่าลืมที่สัญญาเอาไว้นะคะ”
“สัญญาว่า” เขาเลิกคิ้วขึ้นมอง
“ก็นั่นแหละค่ะ” เธออมยิ้มหน้าแดงเล็กน้อย
“นั่นไหน” เขาถึงบางอ้อแต่ก็แกล้งถาม
“ไม่พูดด้วยแล้ว”
“ได้สิครับ ทำเหมือนกลัวตัวเองขาดทุนน่ะ ถ้าหยาต้องการ แค่สะกิดอาก็พอ อาจะทำให้หยามีความสุข”
“ค่ะ” เธอเกี่ยวนิ้วก้อยสัญญากับเขา เขื่อนหัวเราะเบาๆ ในการกระทำเหมือนเด็กๆ ของคนตรงหน้า
“เรากินยาคุมยี่ห้ออะไร มีอาการแพ้ไหม” เขาเอ่ยถามอย่างใส่ใจ
“ไม่แพ้นะคะ ลองกินดูสักพักแล้ว” เธอบอกยี่ห้อให้เขาฟัง ตอบด้วยรอยยิ้มว่าไม่มีอาการแพ้อะไร
“อาถึงว่าทำไมหยาอวบขึ้น” ปกติเธอตัวเล็กกว่านี้มาก
“ค่ะ ผลข้างเคียงหรือเปล่าคะ”
“แล้วแต่ครับ บางคนกินแล้วก็มีผลกับประจำเดือน ถ้าแพ้หรือไม่โอเคอาไม่อยากให้กินนะ คุมแบบใส่ถุงยางอนามัยหรือคุมกำเนิดแบบอื่นก็ได้” เธอเดินมานั่งบนตักเขา เขื่อนโอบเอวบางเอาไว้ โยกร่างน้อยไปมาอย่างเอ็นดู
“อาหมออยากมีลูกไหมคะ”
“อยากครับ แต่ต้องวางแผนครอบครัวนะ ให้หยาเรียนจบก่อน จะได้ไม่มีปัญหากับการเรียนและคุณพ่อคุณแม่ของหยาด้วย”
“หยาอยากมีลูกกับอาหมอหลายๆ คน”
“กี่คนก็ได้ครับ อาไม่มีปัญหาหรอก แต่กลัวหยาเหนื่อย คลอดลูกเจ็บนะ ผ่าคลอดก็เจ็บ” เขาลูบไล้แก้มสาวไปมาอย่างห่วงใย
“อาหมอต้องช่วยติวหนังสือให้หยาด้วยนะคะ เหมือนที่เคยทำ” เธอกุมแก้มของเขาเอาไว้ก่อนจะตบเบาๆ เหมือนที่ชอบทำ พลางยิ้มหวานส่งให้
“แน่นอนอยู่แล้วครับ จะช่วยติวให้ทุกวิชาเลย”
“อยากเป็นลูกศิษย์อาหมอจัง”
“ทำไมครับ” เขาถามอย่างเอ็นดู
“จะได้ขอเอทุกวิชาเลย”
“ติดสินบน” เขาขยี้จมูกเล็กๆ น่ารักของเธออย่างเอ็นดู
“งั้นจะตั้งใจพิชิตเอมาให้ได้ค่ะ”
“แบบนั้นค่อยน่าฟังหน่อย หยาเรียนเก่งหัวดี ขยันอ่านหนังสือก็สอบผ่านแล้วครับ แล้วอาจะเทรนด์ให้นะ”
“อยากให้อาหมอเทรนด์เรื่องการเป็นเมียที่ดีด้วยค่ะ” เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อฟังเด็กสาวในอ้อมแขนพูดแบบนั้น ช่างยั่วเสียจริง จะไม่ให้เขาหลงรักได้อย่างไรกัน
“คิดว่าการเป็นเมียที่ดีต้องทำยังไงบ้างล่ะ” เขาเอ่ยถามอย่างสนใจ อยากรู้ว่าเธอคิดเช่นไรกับชีวิตคู่ที่เรียกว่าสามีภรรยา
“ต้องทำอาหารอร่อยๆ ให้กินค่ะ”
“อาจะรอกินอาหารอร่อยๆ ฝีมือหยานะ”
“หมายถึงอาหมอต้องทำอาหารอร่อยๆ ให้หยากินน่ะค่ะ” เธออมยิ้ม เขื่อนถึงกับหัวเราะกับคำตอบของเธอ จริงๆ เขาได้กินอาหารฝีมือเธอบ่อยๆ เห็นว่าเธอเซี้ยวๆ แบบนี้กลับทำอาหารได้อร่อยน่าเหลือเชื่อ เธอชอบทำอาหารแปลกๆ คิดเมนูใหม่ๆ มาให้เขาลองชิม อาจเพราะมารดาของเธอชอบทำอาหารเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเลยพามาหยาเข้าครัวตั้งแต่เด็กๆ
“อาหมอหัวเราะอะไรคะ”
“ขำว่าที่เมียของอา” เขามองสบตาเธอ
“ขำหยาทำไม”
“คิดว่าจะทำอาหารอร่อยๆ ให้อากินไง”
“อ้อ...” เธอร้องขึ้น ทำสีหน้าบอกว่าเจ้าเล่ห์
“อ้อคือ” เขาลูบผมนุ่มสลวยไปมา
“เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจตรงกันว่าอาหมอต้องทำอาหารอร่อยๆ ให้หยากิน” เขื่อนหัวเราะอีก
“ครับ” เธอกอดคอหนาอย่างออดอ้อน ถูไถซุกหน้าที่อกกว้างเหมือนลูกแมวตัวน้อย
“ต้องดูแลบ้านช่องดีๆ ดูแลเมียดีๆ รักเมียให้มากๆ” เธอใช้มือทั้งสองข้างตบแก้มของเขาเบาๆ
“ครับ”
“ดีมากเลยค่ะ ไปเดินเล่นกันไหมคะ หรือขับรถไปเที่ยวกัน หยาอยากออกไปชมธรรมชาติที่รีสอร์ทน่ะค่ะ” เธอเอ่ยชวน
“ไปกันครับ ที่นี่มีบริการให้เช่าจักรยานด้วยนะ” เขาศึกษาข้อมูลทุกอย่างเอาไว้แล้วก่อนที่จะมาเที่ยว
“อาหมอปั่น หยานั่งซ้อนท้าย” คนพูดทำหน้าเหยเกเพราะเจ็บก้น เขาดึงเธอขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ตบก้นน้อยสองสามทีอย่างเอ็นดู
“มาเถอะ” เขาดึงเธอให้เดินตามออกมาจากบ้านพัก จัดการเช่าจักรยานแล้วปั่นไปรอบๆ รีสอร์ทเพื่อชมธรรมชาติ
มาหยาชมดอกไม้ที่บานสะพรั่งในสวนของรีสอร์ทอย่างตื่นตาตื่นใจ ที่นี่มีไม้ดอกไม้ประดับมากมาย ส่งกลิ่นหอมกรุ่นไปตลอดเส้นทาง มาหยากอดเอวหนาของเขื่อนเอาไว้หลวมๆ มองธรรมชาติรอบกายอย่างบันเทิงใจ
“ปีแรกหยาต้องเรียนวิชาอะไรบ้างคะอาหมอ” เธอเอ่ยถามคนที่ปั่นจักรยานอย่างไม่รีบร้อน
“เรียนวิชาพื้นฐานครับ เหมือนตอนเรียนม.ปลายเลย” เขาตอบคนด้านหลังเสียนุ่ม
“เรียนพวกวิทยาศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา น่ะเหรอคะ” วิชาพวกนี้เป็นวิชาที่เด็กเรียนสายวิทย์-คณิตทุกคนจะต้องเรียนตอนอยู่มัธยมปลาย
“ใช่ครับ มีพวกจิตวิทยา ภาษาอังกฤษพื้นฐานในด้านภาษาการสื่อสาร แล้วก็ศึกษาในหมวดวิชาศึกษาทั่วไปครับ ตอนหยาอยู่ม.ปลายหยาก็ทำเกรดได้ดีนี่ครับ ไม่ต้องกังวลเรื่องเรียนหรอก อาอยู่ทั้งคน ถ้าไม่เข้าใจวิชาอะไรหรือเรื่องไหนอาจะช่วยสอนให้” เขื่อนเรียนเก่งมาตั้งแต่เด็กๆ แต่เขาก็ไม่ใช่เด็กเรียนใส่แว่นหนาๆ ไร้เพื่อนฝูง เขาเป็นเด็กหัวดีที่เรียนดีกีฬาเด่นและมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีชอบช่วยเหลือคนอื่น
“คะแนนสอบของหยาออกมาดีเพราะอาหมอติวนี่แหละค่ะ” เขาเรียนเก่ง แถมยังอธิบายได้เข้าใจง่ายไม่ขี้รำคาญหรือหงุดหงิดเวลาสอนอะไร ขนาดดารินยังเอ่ยชมไม่ขาดปาก เขตต์ซึ่งเป็นเพื่อนรักของเธอกับดารินและเป็นหลานชายของเขื่อนก็เรียนเก่งไม่แพ้ผู้เป็นอา
“เราหัวดีด้วย อธิบายอะไรก็เข้าใจ” เขาเอ่ยชม เธอเรียนเก่งอยู่แล้ว พออธิบายนิดหน่อยก็เข้าใจ จริงๆ คะแนนสอบของเธอจะสอบเข้าเรียนหมอยังได้เลย แต่เธอเลือกพยาบาลเนื่องจากเป็นความชอบส่วนตัว
“ตรงนั้นผีเสื้อเยอะเลยค่ะอาหมอ” เธอชี้นิ้วให้เขาดูสวนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยผีเสื้อ ในเมืองใหญ่ไม่สามารถสัมผัสบรรยากาศแบบนี้ได้ นอกจากต่างจังหวัดที่ยังมีธรรมชาติสมบูรณ์เท่านั้น
“ถ่ายรูปไหม” เขาเอ่ยถามเพราะรู้ว่าเธอชอบถ่ายรูปเพื่อบันทึกการเดินทางไม่ว่าจะไปไหนมาไหน
“ก็ดีนะคะ” คนชอบถ่ายรูป เดินไปหามุมสวยๆ
“ตรงนี้ค่ะอาหมอ” เธอมองรอบกายแล้วโพสต์ท่า เขื่อนถ่ายรูปให้มาหยาทั้งรูปที่เธออยากให้เขาถ่ายและรูปที่เธอเผลอแล้วเขาอยากถ่ายเก็บเอาไว้ ก่อนจะอมยิ้มกับภาพสวยๆ นั้น
“ไหนขอดูหน่อยสิคะ”
“ไว้กลับไปดูที่ห้องครับ” เขาพากล้องหนี
“อาหมอน่ะ”
“ไม่มั่นใจฝีมือการถ่ายรูปของอาเหรอ” เขาโยกศีรษะของเธอไปมาเบาๆ
“มั่นใจสิคะ รูปถ่ายสวยๆ ที่บ้านของหยา อาหมอเป็นคนถ่ายให้แทบทั้งนั้น” เธอยิ้มหวานให้เขา ตอนเด็กๆ เขาชอบพาเธอไปเที่ยว ดังนั้นเขาจึงชอบถ่ายรูปให้เธอ ดารินแล้วก็เขตต์เก็บสะสมเอาไว้
“อดใจไว้ก่อน ค่อยกลับไปดูที่ห้อง” เขาจูงจักรยานเดินไปพร้อมๆ กับเธอ คนมีความสุขหามุมถ่ายรูปจนได้ภาพสวยๆ ออกมาหลายภาพ
“หิวน้ำไหม” เขาเอ่ยถามเพราะเดินมาไกลพอสมควรแล้ว
“หิวนิดหน่อยค่ะ”
“รออาอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวอาไปซื้อน้ำมาให้” เขาให้เธอนั่งรอตรงม้าหินอ่อนก่อนจะเดินไปซื้อน้ำปั่นจากร้านตรงหน้า เธอชอบกินน้ำผลไม้ปั่น เขาเลือกน้ำแตงโมเพราะไม่หวานจนเกินไปและเธอก็ชอบ หันมาอีกทีก็เห็นเด็กวัยรุ่นสามคนเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังของเธออยู่
“ทำอะไรน่ะ” เสียงเข้มๆ ของเขื่อนทำให้หนุ่มทั้งสามถอยห่างเล็กน้อย มาหยาเดินหนีไปหลบอยู่ด้านหลังของเขื่อนทันทีเพราะเธอโดนวัยรุ่นพวกนี้ลวนลาม
“ไม่มีอะไร” พวกมันเดินถอยห่างออกไปแต่ก็กวาดสายตามองมาหยาไม่วางตา ท่าทีบอกว่าพึงพอใจในตัวมาหยาไม่น้อย
“เป็นอะไรหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามเด็กสาว
“ไม่เป็นอะไรค่ะ สงสัยจะเป็นพวกนักท่องเที่ยวน่ะค่ะ แต่ดูน่ากลัวจังเลย” ทางรีสอร์ทน่าจะคัดกรองนักท่องเที่ยวสักนิด แต่ก็อย่างว่าเขาคงต้องต้อนรับแขกทุกคนที่มาพักเพราะทำธุรกิจท่องเที่ยวและเปิดรีสอร์ทให้คนพัก จะไม่ให้เข้าพักก็กระไรอยู่
