บทที่ 20 20

“พรุ่งนี้ต้องกลับกันแล้วนะคะ คงคิดถึงอาหมอแย่เลย”

“บ้านอยู่ใกล้กันแค่รั้วบ้านกั้นเองครับ คิดถึงก็มาหาอาสิ” เขากระซิบบอกตรงริมหู

“หยาจะแอบไปหาอาหมอนะคะ”

“อาพูดเล่น เดี๋ยวโดนพ่อแม่ตีตาย” เขาหัวเราะเบาๆ

“ดูถูกหยาอีกแล้ว หยาไปหาอาหมอที่บ้านได้นะ จะไลน์ไปบอกก่อนว่าให้อาหมอรอหยา”

“รอทำอะไรครับ”

“ไปหาก็อยากกินอาหารฝีมืออาหมอไงคะ” เธอพูดขำๆ

“นึกว่าจะมาให้ทำอะไรเสียอีก”

“แล้วอาหมออยากทำอะไรล่ะคะ” เธอกระซิบถามอย่างยั่วเย้า ในขณะที่มือน้อยลูบไล้แก่นกายของเขาเล่น เพื่อปลุกเร้าให้เขาตื่นตัว คืนนี้อยากจัดกันให้ฉ่ำปอดก่อนกลับบ้าน

“อยากกินหยาทั้งตัวเลยครับ อยากโดนกินตับทุกวันไม่ใช่เหรอ” เขาเอ่ยถามเสียงแหบพร่า มือหนาขยำสะโพกงอนงามของเธออย่างหลงใหล

“ตอนนี้ก็อยากโดนกินตับค่ะ คิกๆ” เธอขยับขึ้นไปทาบทับร่างของเขา เสียดสีเข้าหาอย่างยั่วเย้า ค่อยๆ กดกายสาวลงไปสวมครอบความแข็งชันที่ตื่นตัวฝากฝังเข้ามาในเรือนกายสาว เด็กสาวก้มมองขณะโอบอุ้มความเป็นชายของเขาเอาไว้ทั้งหมด

“เข้าไปหมดแล้วค่ะ ดูสิคะ” เธอวิจารณ์ก่อนจะเริ่มโยกคลอนร่างด้วยความเสียวกระสัน เขื่อนหวดสะโพกเด็กสาวเบาๆ มันเขี้ยวกับความก๋ากั๋นของเธอนัก เขาครางยาวเมื่อทุกอย่างหลวมรวมเข้าหากันอย่างล้ำลึกมิดเม้น เธอโอบรัดเขาทุกทิศทาง ทำให้เขาสัมผัสกับผนังอ่อนนุ่มได้อย่างแนบชิดสนิทเนื้อ

“หยาก็สะ... เสียวค่ะ เวลาอาหมอเสียดสีไปมา”            เม็ดทับทิมของเธอสั่นระริกขณะที่โดนเส้นขนของเขาเสียดสีไปมาเบาๆ เส้นขนของเธอแนบลู่ไปกับเนินอวบอูมเมื่อโดนหยาดน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาจากร่องทักทายหยาดเยิ้ม

เธอวางมือบนไหล่กว้าง มองสบตาของเขาอย่างลึกซึ้งขณะขยับโยกแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ เสียงหอบ เสียงคราง เสียงเนื้อกายที่กระแทกกระทั้นเข้าหากันรุนแรงขึ้นอีกเท่าตัว นานหลายนาทีกว่าที่ทั้งสองจะเสร็จสมอารมณ์หมาย

รุ่งเช้าของวันใหม่ เขื่อนปลุกสาวน้อยข้างกายด้วยจุมพิตหวานละมุน เขาอุ้มเธอไปอาบน้ำและออกมารับประทานอาหารเช้าพร้อมกัน วันนี้สั่งอาหารเช้าของทางรีสอร์ทมารับประทานเหมือนเช่นเคยเพราะสะดวกมากกว่า

“หยาอยากนั่งตักอาหมอค่ะ”

“มาสิครับ” เขาแหวกเสื้อคลุมออกอย่างเชิญชวน มาหยาหัวเราะคิกคัก ไม่รู้ว่าใครยั่วใครกันแน่ เธอเองก็แหวกเสื้อคลุมออกขณะเดินไปนั่งบดเบียดอยู่บนตักของเขา

“อ๊า...” ทั้งสองครางประสานกันเสียงหลง

“เด็กอะไรเยิ้มอีกแล้ว” เขากระซิบเสียงนุ่มอยู่ตรงริมหู เมื่อความอบอุ่นของเธอโอบอุ้มเขาเอาไว้ทั้งหมด มือหนาเริ่มอยู่ไม่สุข ขยับเลื่อนไปฟอนเฟ้นปทุมถันอวบอิ่มของเด็กสาวอย่างอัตโนมัติ

เธอขยับนิ้วเล็กๆ เสียดสีปุ่มกระสันกลางลำตัว ก่อนจะครางออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ยามที่ร่างกายพรั่งพร้อมและฉ่ำเยิ้ม ใบหน้าน่ารักเบี่ยงตัวมาหอมแก้มคุณหมอหนุ่มอย่างออดอ้อน

“วันหลังทำให้ดูบ้างสิ” เขากระซิบขอ โอบกอดรอบเอวบางเอาไว้ หอมแก้มสาวแรงๆ อย่างรักใคร่

“อาหมออยากเห็นเหรอคะ” มาหยาเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น

“อยากเห็นครับ อยากเห็นหยาช่วยตัวเอง”

“ตอนนี้ก็ทำให้ดูได้นะคะ” เธอบอกเขาด้วยหัวใจเต้นระทึก

“จะทำให้อาดูเลยเหรอ” น้ำเสียงของเขื่อนแหบพร่าเกินบรรยาย

“ค่ะ อาหมอเลื่อนเก้าอี้ตัวนั้นมาให้หยาวางเท้าสิคะ”

เขาทำตามอย่างว่าง่าย เลื่อนเก้าอี้อีกตัวมาให้เธอวางเท้า ในขณะที่เธอค่อยๆ หย่อนสะโพกลงสวมครอบความเป็นชายของเขาจนหมดสิ้น เขื่อนครางเสียงแหบพร่ากุมสะโพกผายเอาไว้แน่น

“ดูสิคะของอาหมอกำลังอยู่ในตัวของหยา” เขาก็ก้มมองตามที่เธอชี้ชวน ก่อนที่เธอจะแยกขาออกให้กว้างกว่าเดิม มองสิ่งที่หลอมรวมกันอยู่ในเรือนกายของกันและกันด้วยความเสียวกระสัน

เขาชะโงกหน้ามองในขณะที่นิ้วเล็กๆ ของมาหยากำลังเขี่ยติ่งสวาทไปมา ก่อนที่เธอจะซี้ดปากแรงๆ เหมือนกินพริกเผ็ดๆ เข้าไปกำมือใหญ่ เด็กสาวขยับนิ้วระรัว ร้องครางออกมาไม่เป็นส่ำ ตอดรัดความเป็นชายของเขาทุกทิศทาง

คุณหมอหนุ่มถึงกับเสียวกระสันกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องล่าง หยาดน้ำหวานไหลเยิ้มสวนออกมาจากถ้ำน้ำหวานที่เขาเสียบกายเข้าหา

เขื่อนหลุดเสียงครางเบาๆ ออกมาด้วยความทรมาน เขารวบสะโพกกลมกลึงของเธอเอาไว้ กดร่างอวบลงมาหาแล้วกระแทกขึ้นไปเต็มแรง

“อ๊า... อาหมอ” เธอสะดุ้งร้องครางเสียงหลง ก่อนเริ่มโยกเข้าหากัน ในขณะที่นิ้วเล็กๆ เขี่ยติ่งไตสวาทไม่เว้นวาง

“อาหมอ อาหมอ หยาสะ... เสียว หยากำลังจะเสร็จค่ะ” เธอโยกกายเข้าหาแนบชิด บดบี้เรือนกายด้วยความกระสันซ่าน ปากน้อยร้องครางไม่เป็นส่ำยามที่เขากระแทกขึ้นมาหาจนร่างอวบสั่นคลอน เธอขยี้ร่องบุปผากับความเป็นชายของเขาจนมิดเม้น ก่อนจะหวีดร้องอย่างสุดกลั้น ชโลมหยาดน้ำหวานโอบอุ้มเขาเอาไว้อย่างรัญจวนใจ

มาหยาหอบหายใจสะท้าน เขาดึงใบหน้าของเธอมาบดจูบอย่างดุดัน ร่างอวบพิงไปกับร่างสูงเพรียวอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง

“อายังไม่เสร็จเลยครับ” เขากระซิบอยู่ตรงริมหู

“อยาจะช่วยเองค่ะ” เธอบอกเสียงหวาน ทำเอาคนแก่ทั้งรักทั้งหลงในความน่ารักช่างเอาใจของเด็กสาวเหลือประมาณ

เธอและเขาต่างมอบความสุขสมให้กันและกันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย ก่อนจะอาบน้ำและเริ่มออกเดินทาง เขื่อนไปส่งมาหยาที่คอนโดฯ ของดาริน และดารินต้องมาส่งเพื่อนรักกลับบ้านเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต เขาอ้อยอิ่งอยู่หน้าคอนโดฯ เพราะไม่อยากจากสาวน้อยไปไหน รสสวาทที่ได้รับจากมาหยาทำเอาเขื่อนถึงกับเพ้อ หัวใจดวงนี้มีแต่เด็กสาวที่ชื่อมาหยาทุกลมหายใจเข้าออก

ดารินพาเพื่อนกลับมาที่บ้าน ซึ่งปัจจุบันเธออาศัยอยู่กับบิดาแค่สองคน บ้านหลังใหญ่แต่ปราศจากความรัก มารดาด่วนจากเธอไปตั้งแต่เด็ก ทิ้งเธอเอาไว้กับบิดาที่สุดแสนจะเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า มาหยาจึงเป็นมากกว่าเพื่อนรักเพราะเธอคิดเสมอว่ามาหยาคือครอบครัว ดารินดีใจที่เห็นเพื่อนมีความสุข

ส่วนเรื่องเรียนนั้น เธอไม่รู้จะเรียนต่ออะไรดี มาหยาชวนไปสอบพยาบาลด้วยกันเธอก็เลยตามเพื่อนไปสอบด้วย จึงได้เรียนที่เดียวกัน

“หน้าบานเชียวนะ สงสัยเพื่อนเราจะมีความสุข” ดารินเอ่ยแซวเพื่อนรัก

“มีความสุขสิ ได้กินอาหมอทุกวันเลย”

“ไหนเล่าให้ฟังหน่อยสิ” คนอยากรู้จูงมือเพื่อนเข้าบ้าน

“อยู่คนเดียวเหรอ” อดถามเสียไม่ได้ คนถูกถามถึงกับหน้าหงอย

“อือ... พ่อเราไปต่างจังหวัดเห็นข่าวว่าคั่วอยู่กับนางแบบสาวชื่อดังน่ะ” บิดาของเธอเป็นพ่อหม้ายเนื้อหอม เธอไม่ค่อยได้รับความรักความอบอุ่นจากท่านเท่าใดนัก  ท่านให้เพียงแต่เงินใช้จ่ายเท่านั้น ดีที่เธอมีเพื่อนรักอย่างมาหยาเป็นเพื่อนบ้านที่เธอเล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ อีกทั้งบิดามารดาของมาหยาก็รักและเอ็นดูเธอมากเหมือนคนในครอบครัว เธอจึงไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อยกลายเป็นเด็กมีปัญหา

เมื่อหลายวันก่อน พอเธอไปส่งมาหยาเสร็จก็ไปนอนที่คอนโดฯ ส่วนตัว รอเพื่อนกลับมาจะได้กลับมาพร้อมกันไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต

“อยากฟังตอนโดนปิดซิงหรือตอนไหนล่ะ” คนถามหัวเราะคิกคัก

“เจ็บไหมตอนโดนครั้งแรก”

“เจ็บแต่เราทนได้ อาหมอนุ่มนวลและถนอมเรามาก       แต่หลังจากได้กันแล้วก็มีรุนแรงบ้างตามอารมณ์ อาหมอเก่ง หุ่นอย่างแซ่บเลยจ้า” คนพูดทำตาลอย หัวเราะคิกคัก ดารินตีแขนเพื่อนก่อนจะหน้าแดงหูแดง เมื่อได้ฟังความเซี้ยวของเพื่อนรัก

“อิจฉาคนมีแฟน”

“แฟนอะไรล่ะ ยังไม่เปิดตัวว่าอาหมอเป็นแฟนเลย รินก็รู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่ยังไม่อยากให้มีแฟน อยากให้เรียนจบก่อน เลยต้องปิดเป็นความลับเอาไว้แบบนี้ไง”

“ก็ดีนะ พ่อหยาน่ะดุจะตายไป ดูหวงลูกสาว ไม่เหมือนพ่อเรา พ่อเราไม่หวงเราเลยอะ”

“แต่ไม่เป็นไรหรอก อาหมออยู่บ้านใกล้กัน สบายๆ ชิลล์ๆ คิดถึงก็ไปหากันได้เลย”

“อิจฉาคนอยู่บ้านใกล้กัน” ดารินพูดยิ้มๆ

“ไม่ต้องอิจฉาเราหรอก น่าสงสารมากกว่า เห็นหลังคาบ้านก็ต้องแอบไปหากัน เราว่าจะปีนไปหาอาหมอตอนกลางคืนน่ะ”

“บ้าน่ะสิ เซี้ยวนักนะหยานี่ ตกลงมาแข้งขาหักจะทำยังไง คิดไปได้ยังไงที่จะปีนป่ายแบบนั้น” คนพูดตีแขนเพื่อนด้วยความเป็นห่วงล้วนๆ มาหยาหัวเราะเบาๆ ทำหน้าทะเล้นใส่เพื่อน

“นี่ของฝากจ้ะ ขอบใจรินมากนะที่ช่วยเรา”