บทที่ 22 22
มาหยาคิดว่าทางสะดวกไม่มีใครเห็นแน่ๆ ว่าเธอกำลังจะทำอะไร ซึ่งปกติแล้วมารดาจะเป็นคนเข้าครัวทำอาหารให้เธอกับบิดาด้วยตนเอง ท่านเป็นแม่บ้านแม่เรือน ดูแลบ้านช่องเป็นอย่างดี บิดาจึงทั้งรักทั้งเกรงใจมารดาเป็นอันมาก ท่านไม่เคยนอกกายนอกใจเพราะเป็นคนรักเดียวใจเดียวไม่เคยเจ้าชู้
มาหยาเดินไปชะโงกหน้ามองมารดาทำอาหารก่อนจะเอ่ยขอตัวเพื่อแอบไปยังที่นัดหมาย เขื่อนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนเด็กสาวสะกิด พอหันไปเธอก็โผเข้ามากอดเขาอย่างแนบแน่น ดันเขาเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“อาหมอขา คิดถึงจังเลย”
“เพิ่งแยกกันเอง” เขาพูดกับเด็กสาวในอ้อมแขนด้วยน้ำเสียงเอ็นดูไม่น้อย
“ก็คิดถึงนี่คะ อาหมอรูดซิปสิคะ”
“เอากันแบบนี้เลยเหรอ” เขาไม่รู้จะขำหรือจะทำหน้ายังไงดี ความหื่นก็มาเยือน ความตื่นเต้นกลัวโดนพ่อแม่ของเธอจับได้ก็มาเยือน
“เร็วสิคะ คุณแม่ทำอาหารใกล้เสร็จแล้ว” คนใจร้อนเร่งเร้าก่อนจะรูดกางเกงลงไปค้างอยู่ที่ข้อเท้าแล้วทักทายท่อนเนื้อของคุณหมอหนุ่มด้วยปากและลิ้นร้อนๆ
“อ๊า... ถ้าพ่อแม่ของหยารู้ว่าอามาทำอะไรกับหยาในห้องน้ำ ได้โดนยิงกบาลแน่ๆ” เขื่อนพูดปนขำ ใบหน้าเหยเกแดงก่ำ
“ไม่รู้หรอกค่ะ อาหมอแข็งหรือยัง หยากำลังแฉะอยากโดนอาหมอเอา”
“เด็กหื่น อืม...” เธอทั้งดูดทั้งรูดทั้งรัดจนเขาแข็งขึง มันตื่นตัวได้อย่างรวดเร็วเพราะคำพูดและการกระทำของเธอ
“หันหน้าเข้าหาผนังสิครับ เอามือดันผนังไว้ด้วย” เขาเอ่ยบอก เธอรูดกางเกงลงไปกองแทบเท้าก่อนจะเด้งสะโพกให้เขาอย่างรวดเร็ว เขื่อนรวบเอวคอดของเด็กสาวเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆ สอดกายเข้าไปหา
“อ๊า... อุ๊บ!” เผลอหลุดเสียงครางออกมา เลยต้องรีบอุดปากตัวเองเอาไว้ ในขณะเด้งสะโพกให้เขากระแทกเข้ามาอย่างล้ำลึกมิดเม้น โดยการแยกขาให้กว้างมากกว่าเดิม
“อาหมอขา สะ... เสียวร่องจังเลยค่ะ” เธอร้องบอกเขาเสียงสั่นระริก ยามที่เขากระแทกกระทั้นเข้าหาหนักหน่วง ลมหายใจของคนทั้งคู่หอบแรงฟืดฟาดดังประสานกันอยู่ในห้องน้ำ เขื่อนไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ในบ้านของคนอื่น แถมยังเป็นลูกสาวสุดที่รักดั่งแก้วตาดวงใจของคนในครอบครัวอีกด้วย
“อาหมอขา... จับตรงนี้ค่ะ” เธอเลื่อนมือของเขาจากเอวคอดขึ้นมาจับที่ทรวงอกอวบอิ่ม เขาทำตามอย่างว่าง่าย ยึดปทุมถันทรงสวยเอาไว้มั่นแล้วกระแทกสะโพกสอบเข้าหาระรัว บั้นท้ายงอนงามดังกระทบกับหน้าขาเสียงสนั่น ดีที่อยู่ในห้องน้ำ ถ้าเป็นข้างนอกคงได้ได้โดนยิงกบาลเป็นแน่แท้
เขื่อนดึงขาของเธอขึ้นข้างหนึ่งให้ยกขึ้นแล้วเสยท่อนกายเข้าไปเมื่อพาเธอไปยืนหน้ากระจกเงาบานใหญ่ มาหยามีความสุขกับบทรักของเขา ใบหน้าของเธอเสียวซ่าน ดวงตาหยาดเยิ้มและริมมฝีปากที่เผยอหอบกระเส่าทำให้เขารู้ว่าเธอชอบ
มาหยามองท่อนกายชายที่วิ่งเข้าวิ่งออกในร่องเสียวไม่วางตา เธอซู้ดปากแรงๆ เหมือนกินพริกเผ็ดๆ เข้าไปกำมือใหญ่
“อย่าครางดังสิครับคนดี เดี๋ยวใครได้ยินเข้า กัดเสื้อเอาไว้ก่อน” อารมณ์เริ่มงวดเข้ามาทุกทีเขาก็รีบกระซิบบอกเธอตรงริมหู กลัวเธอจะร้องเสียงดังจนคนในบ้านแตกตื่น มาหยารีบทำตามก่อนที่ร่างของเธอจะกระตุกอย่างรวดเร็ว
“อาหมอใกล้เสร็จหรือยังคะ” เธอเอ่ยถามเสียงหอบๆ เด้งสะโพกโต้ตอบกับเขา มือบางกำจิกไปกับเคาน์เตอร์อ่างล้างมือแทบแหลกลาญ
“ใกล้แล้วครับ”
“ให้หยาดูดให้ตอนเสร็จนะคะ”
“ครับ” เขารับคำเสียงแหบพร่า ตอนนี้เด็กขออะไรก็จัดให้หมดเพราะอยากตามใจเด็ก
เขื่อนกลั้นเสียงคำรามเอาไว้ก่อนจะดึงท่อนกายออกจากร่องเยิ้ม เธอรีบคุกเข่าดูดให้เขาจนแก้มตอบ เงยหน้ามอง อาหมอแสนรักขณะดูดรัดและรูดมือไปมาด้วยดวงตาหวานฉ่ำ เขื่อนก้มมองเด็กสาวแล้วคราง ก่อนจะสอดมือเข้าในกลุ่มผมของเธอ กดให้ศีรษะแนบกับท่อนกายที่กำลังพ่นพิษออกมา แหงนใบหน้าขึ้นด้านบนผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความสุขสม
“อาหมอชอบแบบนี้ไหมคะ” เด็กสาวตวัดลิ้นเลียริมฝีปากเบาๆ ทำเอาเขื่อนถึงกับครางกับกิริยาน่ารักปนเซ็กซี่ของเธอ
“เดี๋ยวอาจะโดนยิงหัวเอาครับ” เขาพูดแล้วทำหน้าไม่ถูกเอาเสียเลย
“หยาไม่ยอมให้ใครมายิงหัวอาเขื่อนง่ายๆ หรอกค่ะ” เธอดึงกางเกงปิดก้นนิ่มๆ ก่อนจะรีบจุ๊บแก้มเขาและหนีออกไปจากห้องน้ำหน้าตาเฉย เขื่อนจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย มองกระจกแล้วหน้าแดงเล็กน้อย อายุปูนนี้แล้วจะเสียผู้เสียคนก็เพราะเด็กนี่แหละ
เป็นครั้งแรกในรอบสามสิบเจ็ดปีที่เขารู้สึกหัวใจเต้นระทึกหนักหน่วงถึงเพียงนี้ และเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าโดนเด็กปล้ำแล้วถูกทิ้งให้เคว้งคว้างอยู่ในห้องน้ำเพียงลำพัง
เขื่อนเดินออกมาจากห้องน้ำเงียบๆ แต่พอโดนเจ้าของบ้านทักขึ้นก็ถึงกับสะดุ้งสุดตัว
“เข้าห้องน้ำนานจัง ท้องเสียหรือเปล่า” พงศ์อินทร์ถามอย่างห่วงใย
“นิดหน่อยครับ ไม่เป็นอะไรมาก” เสียหายหลายแสนจริงๆ กับคำตอบที่ตอบออกไป
“โอเคไหมเขื่อน กินยาหรือยัง” คำพูดห่วงใยยังมีมาเรื่อยๆ
“ไม่เป็นอะไรมากครับ ยังโอเคอยู่”
“อาหารมาแล้วค่ะ” มาหยานั้นเดินเลี่ยงเข้าไปในครัว ช่วยมารดาและสาวใช้ยกอาหารออกมาช่วยเสิร์ฟ เธอทรุดนั่งลงใกล้ๆ กับเขื่อน ในขณะที่ดารินนั่งใกล้ๆ กับคุณรติรสและมีเขตต์ติดหนึบอยู่ใกล้ๆ ส่วนคุณพงศ์อินทร์นั้นนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ
“วันนี้แม่ครัวใหญ่ทำอาหารต้อนรับเด็กๆ กลับมา เขื่อนก็เต็มที่เลยนะ เขตต์ด้วยลูก ถือว่าเลี้ยงเราด้วยที่สอบติดหมอ” พงศ์อินทร์พูดอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะเริ่มรับประทานอาหาร
“เด็กๆ ไปเรียนที่มหาวิทยาลัย พี่ก็ฝากเขื่อนดูแลเด็กๆ ด้วยนะ” พงศ์อินทร์พูดกับเพื่อนบ้านหนุ่มที่สนิทคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
“ครับ” เขื่อนตอบรับก่อนจะดุ้งเมื่อยายเด็กหื่นข้างๆ ใช้เท้าน้อยๆ ของตัวเองมาลูบไล้บนหลังเท้าของเขา ทำเอาคนถูกลูบขนลุกซู่
“เป็นอะไรเขื่อน หน้าแดงๆ เหมือนไม่ค่อยสบาย เราโอเคไหม” พงศ์อินทร์ยังเอ่ยถามเพราะห่วงใย
“เปล่าครับ อากาศอาจจะร้อนนิดหน่อยครับ” เขื่อนยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับเหงื่อตัวเองเบาๆ
“ร้อนจริงๆ นั่นแหละครับ ร้อนรุ่ม” เขตต์พูดติดตลก เขื่อนหันไปมองหลานชาย สีหน้ารู้ทันนั้นทำให้ร่างสูงของคุณหมอหนุ่มต้องขยับตัวไปมาแทบจะทันที
“ร้อนรุ่มอะไรของเรา” รติรสเอ่ยถาม
“เปล่าครับ ผมก็แค่ล้ออาเขื่อนเล่นน่ะครับ ช่วงนี้อาเขื่อนชอบใจลอยๆ นั่งยิ้มคนเดียว บางทีก็แอบหน้าแดง ผมนี่โคตรเชียร์ให้อาเขื่อนมีอาสะใภ้ให้ผมไวๆ ครองตัวเป็นโสดมาเกือบสี่สิบแล้ว” เขตต์พูดไปยิ้มไป ทำเอาเขื่อนแทบนั่งไม่ติด
“อะแฮ่ม” เขื่อนอุทาน แก้มของเขาขึ้นสีแดงเรื่อ
“ก็เห็นอาของเราไม่สนใจสาวที่ไหน บางทีอาจจะไม่ได้หน้าแดงเพราะคิดถึงสาว แต่อากาศอาจจะร้อนก็ได้ เดี๋ยวให้คนปรับอุณหภูมิห้องให้อีกนิดนะ สงสัยจะชอบเปิดแอร์อุณหภูมิต่ำๆ ละสิ” พงศ์อินทร์พูดอย่างใส่ใจ
“ครับ” เขื่อนเหงื่อตก เมื่อยายตัวแสบข้างๆ ตักอาหาร เอี่ยวตัวมาไม่เท่าไหร่ เธอก็ล้วงมือเข้าไปใต้โต๊ะลูบไล้ขาอ่อนของเขาด้วย
“อาเขื่อนกินล็อบสเตอร์อบเนยกระเทียมสิคะ เมนูเด็ดของคุณแม่เลยนะคะ” เธอตักให้อย่างเอาใจ คนตักให้ยิ้มหวานหยด เขื่อนถึงกับใจสั่น เด็กยั่วเด็กอ่อยทีไรขาระทวยทุกทีสิน่า
“รินละลูก อาหารไม่ถูกปากเหรอ ทำไมกินน้อยจัง” พงศ์อินทร์เอ่ยถามเด็กสาวเพราะเห็นอีกฝ่ายเอาแต่เขี่ยอาหารไปมา
“อร่อยมากค่ะ แต่รินไม่ค่อยหิวน่ะค่ะ”
“ไม่หิวก็ต้องกิน ถึงเวลากินแล้วไม่กินจะปวดท้องแย่” พงศ์อินทร์ทำเสียงดุแต่เต็มไปด้วยความห่วงใย
“จริงด้วย นี่เลยรินหอยเชลล์ทอดกระเทียมที่รินชอบไง”
“ขอบใจจ้ะ” ดารินยิ้มตอบกลับไปให้เพื่อน
“อีกไม่นานก็จะเปิดเทอมแล้ว เราสองคนก็เตรียมอ่านหนังสือกันบ้างนะ ไปเรียนจะได้เข้าใจง่ายๆ”
“ค่ะคุณพ่อ” มาหยารับคำบิดา มองหน้าดารินยิ้มๆ
ดารินชอบบิดาของเพื่อนรักตรงที่ใส่ใจลูกทุกเรื่อง อาจจะดูขี้บ่นไปบ้างในบางครั้งแต่เธอคิดว่าดีกว่าบิดาของเธอหลายเท่านัก
